Það er skrítið ástand í kringum Julian Assange. Það er ekki nema fá ár síðan hann gekk um göturnar í Reykjavík og enginn þekkti hann. Nú er hann uppsláttarefni fjölmiðla alls staðar í heiminum.

Hann sækir um hæli í Ekvador. Sest að í sendiráði þess lands í London. Það hlýtur að vera leiðinleg vist. Fær hælið – og ætlar þá væntanlega að fara til Ekvador.

Bresk stjórnvöld mótmæla, skiljanlega – það hefur verið ákveðið eftir langt dómsferli að framselja Assange til Svíþjóðar.

Þar vill lögreglan yfirheyra hann vegna kynferðisbrotamáls.

Stuðningsmenn Assange segja að þetta sé í rauninni ekkert brot – en eru það gild rök í málinu að Svíar séu búnir að setja svo ströng lög um kynferðismál að kæran sé tómt rugl?

En málið snýst heldur um það nema að litlu leyti, því er haldið fram að lokamarkmiðið sé að koma Assange til Bandaríkjanna þar sem hann verði dreginn fyrir dóm fyrir að ljóstra upp um leyndarmál stjórnarinnar vestra.

Við verðum þá að trúa því að Svíþjóð – sem er norrænt réttarríki – sé tilbúið að taka þátt í slíku makki með Bandaríkjamönnum. Bandaríkin hafa raunar ekki farið fram á að Assange verði framseldur, hvorki við Breta eða Svía.

Við verðum þá að trúa því líka að kæran á hendur Assange sé af pólitiskum toga. Hann sé í slíkri hættu að hann þurfi að fá pólitískt hæli í Suður-Ameríku.

Annars hlýtur breska lögreglan að vera í nokkrum rétti að sækja hann inn í sendiráðið svo hægt sé að leiða sænska málið til lykta.