Sigurjón Árnason, bankastjóri Landsbankans, talar í Morgunblaðsfrétt um að nauðsynlegt gæti reynst að nota enskuna sem „vinnumál“ í íslenskum bönkum.

Þá munu bankarnir starfa á erlendri tungu og með erlendan gjaldmiðil. Ég hef raunar verið tregur við að setja samasemmerki milli væntanlegs brotthvarfs krónunnar og þess að íslensk tunga verði lögð niður. Held það skipti ekki miklu máli fyrir sjálfstæði þjóðarinnar hvers konar gjaldmiðill er notaður til viðmiðunar þegar reiknaðar eru saman kortafærslur Íslendinga.

En kannski hef ég rangt fyrir mér. Kannski stafar okkur raunveruleg hætta af málfeigðarsinnunum eins og sá mikli spekingur Stefán Snævarr kallar þá?

Eða kannski ekki? Bankastjórinn lét þessi ummæli falla á fundi í Dublin þar sem sátu einhverjir fjármálagúrúar. Minnir dálítið á sveitamann sem kemur í bæinn og ætlar að leika stórlax. Máski er Írland heldur ekki heppilegasti staðurinn til að segja svona.

Írar glutruðu niður tungu sinni, dauðsjá eftir því, og hafa verið að reyna að blása aftur lífi í hana síðustu öldina. Með litlum árangri.