Af evrópsku stórborgunum finnst mér Berlín langskemmtilegust núorðið. Hún er furðu róleg miðað við aðra stórborgir, það er ekki allt útatað í Starbuck´s og McDonald´s – að minnsta kosti ekki austurborgin.

Maður finnur einhverja viðspyrnu gegn kapítalismanum, ólíkt því sem er til dæmis í London þar sem allir eru á spani að græða peninga. Maður skynjar ekki þessa græðgi í loftinu hérna. Berlín er dálítið alternativ – og það er gott.

Berlín er líka rúmgóð, það er ekki þröngt um mann eins og í París og London þar sem er varla hægt að færa stól án þess að það valdi meiriháttar truflun.

Svo er merkilegt að sjá hvernig þessi söguríka borg þróast ár frá ári. Maður sér uppbyggingu í hverfum sem voru í niðurníðslu fyrir fáum árum – arkítektúrinn er oft spennandi, stundum auðvitað ljótur, nú sýnist mér svæðið milli Gendarmenmarkt og Alexanderplatz vera að ganga í endurnýjun lífdaga.

Svo kemur röðin að Alexanderplatz, þessu fjölfarna torgi sem kommarnir breyttu í óskiljanlega ljóta steinsteypuhrollvekju með plattenbau allt í kring. Fegurðarskyn mannanna sem gerðu þetta er sérstakt rannsóknarefni. Við Kári fórum upp í sjónvarpsturninn á Alex í gær og horfðum niður. Þeir eru þegar byrjaðir að grafa upp torgið.

Við förum til London á morgun.

Ég er ekki í ofboðslegu stuði, það fauk etthvað í augað á mér síðasta daginn á Amorgos og ég hef óþægindi af þessu. Ætli þurfi ekki að taka það úr þegar ég kem heim til Íslands? Ég verð glæsilegur með leppinn fyrir auganu.