Í Kiljunni í kvöld ræddum við Matthías Johannessen meðal annars um kvæðið Alsnjóa eftir Jónas Hallgrímsson. Þetta er eitt magnaðasta kvæði þjóðskáldsins og um leið það dularfyllsta:
Eilífur snjór í augu mín
út og suður og vestur skín,
samur og samur inn og austur,
einstaklingur! vertu nú hraustur.
Dauðinn er hreinn og hvítur er snjór,
hjartavörðurinn gengur rór
og stendur sig á blæju breiðri,
býr þar nú undir jörð í heiðri.
Víst er þér, móðir! annt um oss;
aumingja jörð með þungan kross
ber sig það allt í ljósi lita
lífið og dauðann, kulda’ og hita.
Kvæði Jónasar eru flest tiltölulega einföld og auðskilin. En Alsnjóa er það ekki. Hver er til dæmis hjartavörðurinn?
