Maður veltir fyrir sér hvort sjálfstæðismenn hafi aðeins farið út af sporinu á fundi borgarstjórnarinnar í dag.

Þeir létu skammirnar dynja á Birni Inga.

Allt í einu er eins og sjálfstæðismenn hafi hvergi komið nærri því að sameina REI og GGE.

Sá málflutningur að valinn hópur framsóknarmanna græði milljarða er heldur ekki sannfærandi. Með því gefa sjálfstæðismenn raunar til kynna að í þessu ævintýri sé gríðarleg gróðavon. Tölurnar eru kannski dálítið ýktar.

Hins vegar láta þeir þess ekki getið að mektarmaður úr Sjálfstæðisflokknum á mun stærri hlut í batteríinu en frammararnir. Hinir stóru hákarlarnir eru varla framsóknarmenn heldur – ekki nema kannski þegar hentar þeim.

(Mun þetta vera í fyrsta sinn sem ég ber í bætifláka fyrir Finn Ingólfsson og co.)

Maður veltir reyndar fyrir sér hvort ræður borgarfulltrúanna hafi í rauninni beinst svo mjög að Birni Inga eða nýja meirihlutanum eða hvort þær séu kannski partur af átökum innan flokks.

Það flækir svo málið enn að stefna Sjálfstæðisflokksins er langt í frá skýr í þessu máli; innan flokksins eru margir sem enn aðhyllast þá aðferðafræði sem hefur staðið til að nota í REI, samstarf milli opinbers fyrirtækis og einkaaðila. Í samþykkt síðasta landsfundar Sjálfstæðisflokksins segir beinum orðum að landsfundur fagni „aðkomu einkaaðila að útrás orkufyrirtækjanna“.

Að fleira leyti heldur þetta mál áfram að vera óskiljanlegt. Er virkilega vit í því að láta málsókn Svandísar fara í gegnum dómskerfið? Er það ekki frekar til marks um að nýi meirihlutinn sé of ósamstæður til að leysa málið?

Það er þetta sem maður óttast mest – að flokkarnir fjórir verði ekki sammála um nokkurn skapaðan hlut og lausatökin í stjórn borgarinnar verði eftir því. Eftir langa kyrrstöðutíð undir R-listanum var löngu kominn tími til að skipta um borgarstjórn.

Það er að sumu leyti sorglegt að Sjálfstæðisflokkurinn fékk ekki lengri tíma.