Innan Sjálfstæðisflokksins fer nú af stað leit að sökudólgi – hver ber ábyrgðina á því að svona fór í borgarstjórn. Þetta er það sem á ensku heitir blame game.
Birni Inga verður kennt um. Það var hann sem sprengdi meirihlutann. Spurningin er svo hvort hann hafði nægar ástæður til? Það verður rætt næstu daga. Nú stimplar hann sig aftur inn sem formannskandídat í Framsóknarflokknum.
En Bingi er í Framsókn. Það er forvitnilegra hver ber sökina innan Sjálfstæðisflokksins sjálfs.
Vilhjálmi Þ auðvitað. Hann missti tökin þegar REI og GGE voru sameinuð. Lenti í tómu rugli eftir það. Meirihlutinn sem hann stýrði var kannski alltaf miklu veikari en maður hélt, óeiningin í röðum sjálfstæðismanna djúpstæðari.
Gísla Marteini og Hönnu Birnu. Þau unnu gegn borgarstjóranum án þess kannski að vita hvert þau ætluðu að stefna með herleiðangrinum sem þau lögðu upp í. Ef menn ætla að gera hallarbyltingu er betra að ganga hreint til verks – eða láta það eiga sig. Villi hugsar þeim ábyggilega þegjandi þörfina.
Geir Haarde fyrir að hafa ekki tekið málið fastari tökum og kannski ekki síst fyrir að hafa tekið á móti óánægðum borgarfulltrúum á fundi án þess að Vilhjálmur væri með. Að fundinum loknum sagðist hann ætla að hugsa málið. Eftir það var eiginlega útséð um að meirihlutinn væri starfhæfur. Með þetta er ónánægja innan flokksins.