Í sumar hef ég gert tilraunir til að lesa nýjar skáldsögur eftir tvo af helstu rithöfundum Bandaríkjanna, Cormac McCarthy og John Updike.

Bók McCarthys heitir The Road. Fjallar um feðga sem vafra um í allsherjar svartnætti að loknum einhvers konar heimsendi. McCarthy hefur aldrei verið metsöluhöfundur, en nú ber svo við að þessi bók hefur náð metsölu. Ástæðan er ekki önnur en að Oprah Winfrey hlóð hana lofi í þætti sínum.

Updike hefur hins vegar verið heimsfrægur í marga áratugi. Bók hans heitir The Terrorist. Fjallar um ungan mann af arabaættum sem býður við vestrænu samfélagi. Einhvern veginn þykist ég viss um að margir hafi keypt bókina út á titilinn.

Báðar þessar bækur eru með eindæmum leiðinlegar. Reyndar tókst mér að klára hvoruga þeirra. Ég ímynda mér að gagnrýnendur hafi talið þær vera vel skrifaðar. Mér sýnist hins vegar að þær séu ofskrifaðar – að hin bókmenntalega vandvirkni hafi verið slík að búið er að skrifa allt líf úr frásögninni.

Í því felst ákveðinn dauði.