Eins og Jónas Kristjánsson bendir á eru hryðjuverk ekki vandamál á Íslandi og verða ekki. Þess vegna er ástæðulaust að eyða mikilli orku og fjármunum til að verjast þeim. Þeir standa í slíku vilja vera í alþjóðlegum lögguleik. Hann á lítið erindi hingað.

Hömluleysi og ofbeldishneigð fólks sem er undir áhrifum áfengis og eiturlyfja er hins vegar vandamál. Það er kannski ekki spennandi fyrir lögreglufólk að eltast sífellt við fullt fólk – en þetta er samt það verkefni sem er mest knýjandi.

Björn Bjarnason virðist vera farinn að skilja þetta – samanber þessa bloggfærslu sem Vísir sneri út úr á fáránlegan hátt. Björn er yfirmaður lögreglumála svo þetta stendur upp á hann. Líka lögreglustjóra ríkisins sem ég held að búi í fílabeinsturni. Og lögreglustjóra höfuðborgarsvæðisins sem boðaði að lögreglumenn yrðu sýnilegri í bænum. Þeir voru það fyrstu dagana eftir að hann tók við – svo hurfu þeir aftur.

Á sólardegi snemma sumars lá meðvitundarlaus maður á tröppunum heima hjá mér. Þetta var um kvöldmatarleytið. Maðurinn var líklega ofurölvi.Hann var varla með lífsmarki. Við hringdum í neyðarlínuna, svo aftur, þá í þriðja sinn. Lögreglubíll kom loks þremur kortérum eftir að fyrst var hringt.

Við gátum auðvitað ekki verið viss um hvað amaði að manninum. Hefði það verið eitthvað alvarlegt væri hann líklega dauður.

Hins vegar virðist alltaf vera nægur mannafli til að standa vörð um bandaríska sendiráðið – og til að eltast við trúðana í Saving Iceland.