Mönnum kann að koma það á óvart en Maó formaður var norskur.
Að minnsta kosti virtist manni það hér á landi þegar hreyfingar maóista fóru að starfa hér á fyrri hluta áttunda áratugarins. Maóistarnir íslensku höfðu flestir verið við nám í Noregi – komu þaðan með einkennilegablöndu af kommúnisma, hreinlætisáráttu og fjallamennsku.
Nú velti ég fyrir mér hvort íslenski femínisminn sé líka af norsku bergi brotinn. Guðrún Jónsdóttir, Rúna í Stígamótum, er án efa áhrifamesta manneskjan í hópi femínista á Íslandi. Það hefur komið fram að hún hefur lært, starfað og búið í Noregi. Greinir maður kannski púrítanska hugmyndastrauma þaðan?
— — —
Í tengslum við klámmálið mikla hefur verið vakin athygli á því að hér er allt vaðandi í klámi. Meira að segja á Hótel Sögu þar sem klámfólkið fær ekki inni er dælt klámi um sjónvarp til gesta.
Það er greinilegt að löggjafinn og lögreglan hefur engan áhuga á að taka á þessu – eða hefur ekki haft það hingað til. Það er ekki nógu gott. Auðvitað er ekki hægt að refsa öllum sem nota klám. Það er ekki framkvæmanlegt. Lögreglan verður líka að sinna öðru. Sennilega er heldur ekki hægt að koma því til leiðar að ómögulegt sé að skoða klámsíður á Íslandi – loka bara á flauminn.
En kannski væri hægt að fara aðra leið. Að taka einfaldlega tvo eða þrjá klámnotendur á ári úr umferð, bara svona hippsum happs, og refsa þeim – pour encourager les autres – öðrum til viðvörunar.
Það væri hægt að loka þá inni í fangelsi eða setja upp þar til gerðan gapastokk. Eða birta myndir af þeim í blöðunum. Stundum er það nóg.
Þetta myndi örugglega fæla hina frá kláminu.
— — —
Einn af föstum liðum í Gay Pride göngunni hvert ár eru leðurhommar sem valsa um innan um fjölskyldufólkið, skaka sér og skemmta. Næsta ár geri ég ráð fyrir að búið verði að banna þá. Og vei þeim sem lætur sér detta í hug að bjóða upp á leðurheteró!
— — —
Síðustu framboðslistar flokkanna fyrir alþingiskosningarnar í vor eru að líta dagsins ljós. Vinstri grænir birtu lista sína í Reykjavík og Kraganum um síðustu helgi. Manni finnst vera dálítið af the usual suspects á listunum, gamalkunnum andlitum úr Alþýðubandalaginu bregður þarna ótt og títt fyrir – þetta gæti verið ferskara.
Framboðslistar Samfylkingarinnar í Reykjavík eru aðeins frísklegri. Væru kannski bara fjári góðir ef hefði tekist að setja nokkra þingmenn út af þeim. Þarna er passað upp á að hafa slatta af konum sem hafa tekið þátt í jafnréttisbaráttunni, eldri borgurum og náttúruverndarsinnum. Samfylkingin er í óða önn að reyna að setja undir stærstu lekana í fylginu.
Sérstaka athygli vekur að á listanum eru tvö sem hafa verið í framvarðasveit Framtíðarlandsins, Reynir Harðarsson og Sólveig Arnarsdóttir.
En því miður á hið góða fólk sem situr neðarlega á listum Samfylkingarinnar ekki möguleika á þingsæti. Gömlu þingmennirnir eru þar fyrir – sumir allþreyttir.
— — —
Það er athyglisvert að Jón Baldvin Hannibalsson er hvergi á lista hjá Samfylkingunni. Er hann ennþá eitthvað að pæla? Hefur alveg skilið leiðir með Jóni og flokknum? Og finnst Samfylkingunni óhætt að hafa þennan mælskasta talsmann jafnaðarstefnunnar utanborðs?
