Í dag fuku gleraugun af nefinu á mér. Í norðanbálinu upp í Hlíðum. Þau eru svo fislétt að þau bárust með vindinum lengst niður Skaftahlðíðina. Ég gekk upp og niður götuna í langan tíma og leitaði, kíkti undir bíla, var eiginlega orðinn úrkula vonar þegar birtst glaðleg ljóshærð kona sem hughreysti mig – andartaki síðar fann ég gleraugun í hrúgu af laufi.
Nýja húfan mín fauk líka af mér. Það var í Hafnarstrætinu. En ég náði henni fljótt aftur.
Þetta er eitthvert ógeðslegasta veður sem ég man eftir í langan tíma. Starfsfélagi minn, Sigurður stormur, segir að kælingin í hviðunum jafngildi 35 stiga frosti.
— — —
Það mætti halda af skrifum á sumum bloggsíðum að Kristinn H. Gunnarsson sé vandi framsóknarmanna. Það held ég ekki. Ég held að vandi Framsóknar sé miklu frekar skoðanalitlir þingmenn sem spila alltaf með liðinu, flokksfélagar sem líta á flokkinn sem vinnumiðlun og flokksmenn sem hafa verið að auðgast á gráa svæðinu milli stjórnmála og viðskipta – óhreinskilni flokksins og óvissa um hvað hann stendur fyrir.
Ég vona að Kristinn fái góða kosningu í prófkjöri í Norðvesturkjördæmi. Ég veit heldur ekki betur en að afstaða hans til stórra mála eins Íraks og fjölmiðlafrumvarpsins eigi miklu meiri hljómgrunn hjá þjóðinni en það sem forysta Framsóknarflokksins var að baksa.
Nú ef Kristinn verður felldur, þá hlýtur hann að finna sér annan flokk. Frjálslynda? Liggur ekki straumurinn þangað núna?
— — —
Um fátt annað hef ég heyrt rætt í dag nema Árna Johnsen. Það þurfti bara örfá orð og Árni fyrirgerði samúð þjóðarinnar. Hún var eiginlega búin að fyrirgefa honum. Nú er þetta orðið vandamál fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Líklega er ekki hægt að setja Árna út af framboðslistanum en Geir Haarde hugsar Árna ábyggilega þegjandi þörfina fyrir að hafa komið í bakið á sér með tali sínu um "tæknileg mistök" daginn eftir að Geir lýsti yfir fullum stuðningi við hann.
— — —
Las í gær umtalaða grein eftir Arnar Jensson lögregluforingja. Nokkrir punktar í því sambandi:
Í fyrsta lagi: Arnar lætur eins og hann sé undrandi á því að ríkir menn geti keypt sér fleiri og betri lögfræðinga en fátækt fólk. Kann hann annan?
Í öðru lagi: Arnar segir að menn vilji ekki koma til starfa í efnahagsbrotadeildinni. Nú er það svo að ef maður hefði tilskilda þekkingu myndi maður ábyggilega nýta sér hana annars staðar, kannski til að græða peninga í þessu mikla þensluástandi fremur en til að negla hvítflibbaglæpamenn. Framhjá því verður heldur ekki litið að lögreglan hefur ekki beinlínis aukið hróður sinn í stórum svikamálum undanfarin ár – nægir ekki að nefna olíusamráðið, málverkafalsanamálið og Baug.
Í þriðja lagi: Sigurjón Magnús Egilsson fjallaði vissulega um Baugsmálið á Fréttablaðinu. Ég var ekki alltaf sammála efnistökunum, fjarri því. En að halda því fram að hann gangi erinda bróður síns Gunnars Smára þegar hann fjallar um málefni lögreglunnar í Blaðinu, það er ekki boðlegur málflutningur.
Í fjórða lagi: Nú þegar er fjallað um að gefa lögreglunni aukin völd í formi greiningardeildar/leyniþjónustu, er þá ekki fullkomlega málefnalegt að skoða frammistöðu hennar á síðustu árum – til dæmis í máli Franklíns Steiner eins og gert var í Blaðinu?
