Einu viðbrögðin við mótmælum í múslimalöndum gegn teikningunum af Múhammeð spámanni sem birtust í Jótlandspóstinum er að birta fleiri myndir. Út um allt, í blöðum og á vefnum. Hræddir pólitíkusar og bisnessmenn vilja að Jótlandspósturinn biðjist afsökunar en ritstjórar blaðsins hafa neitað hingað til – neyðast til að vera í felum.
Óðir menn brenna danska fánann, hafa í hótunum við norræna borgara, ekki bara Dani, heldur líka Svía og Norðmenn, heimasíða Jótlandspóstsins hefur verið hökkuð. Allt vegna skopmynda sem birtast í ekki sérlega útbreiddu blaði. Maður bíður eftir því að einhver týni lífi vegna þessa máls.
— — —
Þarna er verið að hvetja til ritskoðunar – en fyrst og fremst sjálfsritskoðunar. Líkt og þegar hamast var á Salman Rushdie vegna Söngva Satans er beitt ofbeldi til að kúga fólk til að þegja. Á þeim tíma vildu margir kenna Rushdie sjálfum um, að hann hefði grafið sína eigin gröf – sama viðhorf heyrir maður nú gagnvart danska blaðinu.
Einhverjir segja kannski að ekki megi móðga trúarbrögð annarra þjóða – fjölmenningarsinnar gætu sjálfsagt borið því við – en það er einmitt það sem má samkvæmt okkar vestrænu lýðræðis- og málfrelsishefð. Guðlast er umborið jafnvel þótt það þyki ósmekklegt – við getum ekki breytt því vegna þess að múslimar fara í fýlu.
Kristnin hefur lengi verið skotspónn háðfugla, hún hefur verið tekin sundur í öllum tegundum af gríni, meinlausu og andstyggilegu, allt frá meyfæðingunni til krossdauðans og heilagrar þrenningar – þetta er heil bókmenntagrein sem hefur verið tll allt frá tíma Voltaires.
Þetta er hægt vegna þess að í samfélagi okkar tókst – á löngum tíma og með miklum erfiðismunum – að skilja á milli hins veraldlega sviðs og hins trúarlega. Ekki einu sinni hinir trúuðu vilja snúa aftur til gamla tímans – að minnsta kosti fæstir hér í Evrópu.
Það er einmitt dragbítur á íslömsk samfélög að trúin og pólitíkin er í einum graut. Þess vegna er hægt að efna til slíkra múgæsinga.
— — —
Það er búið að blása þetta skopteikningamál upp úr öllu valdi. Myndirnar sem við sjáum af æstum múg að mótmæla þeim eru í aðra röndina hlægilegar. En auðvitað líka ógnvekjandi, líkt og alltaf þegar maður horfir framan í blint ofstæki. Öfgamennirnir sjá sér hag í að forheimska fólk með þessu. Ríkistjórnir spila með því þetta beinir athyglinni frá ómögulegu stjórnmálaástandi heimafyrir. Það þarf svolítið að spá í hverjir hafa mestan hag af að efna til slíkra æsinga.
Það má alls ekki beygja sig fyrir þessu, heldur er eina andsvarið að birta fleiri svona myndir – ofbeldismönnunum mun vaxa í augum að þurfa að ofsækja þúsundir blaðamanna, ritstjóra og netverja. Þið gætuð til dæmis kópíerað myndirnar sem birtist með þessari grein og sett þær sem víðast.
