Ótrúlegur var skrípaleikurinn sem var settur á svið á Siglufirði á laugardaginn vegna Héðinsfjarðarganganna. Samgönguráðherrann steig að ofan eins og deus ex machina og færði bæjarbúum gleðitíðindin. Karlakór var látinn syngja – bæjarbúum var ætlað að vegsama ráðherrann. Það á ekki að fara milli mála hver gefandinn er. Meira að segja Pétri Blöndal, samflokksmanni Sturlu, var greinilega ofboðið í sjónvarpsfréttum í gær – sagði að menn ættu að hætta að líta á samgöngur sem einhvers konar landsbyggðarmál.
Pétur sagði að Héðinsfjarðargöngunum hefði verið lofað þegar bankarnir voru seldir. Getur einhver rifjað upp fyrir mér hvers vegna í ósköpunum þurfti setja alltof síðbúna einkavæðingu bankanna í slíkar umbúðir? Hvaða tengsl var eiginlega hægt að finna þarna á milli?
Bæjarstjórinn á Ólafsfirði – kona sem reyndi ítrekað komast á þing fyrir Alþýðubandalagið – var líka í viðtali og sagði að íbúarnir á svæðinu ættu kröfu á að fá þessi göng! Hví þá? Er það vegna þess að Siglufjörður er nú í sama kjördæmi og Ólafsfjörður og Akureyri, en því fyrirkomulagi var komið á við síðustu kjördæmabreytingu? Það eru rök sem maður hefur heyrt.
En öfugt við það sem alþingismenn kunna að halda býtta kjördæmamörk ekki neinu fyrir venjulegt fólk.
— — —
Það er áætlað að um 350 bílar keyri göngin á dag að meðaltali. Mér finnst líklegt að það sé ríflega áætlað – nema þá að bæjarbúar fari á hverjum degi í Bónus á Akureyri. Þetta er svipuð umferð og fer um Hringbrautina á örfáum mínútum. Samt virðist ekki mega ræða það að setja umferð í Reykjavík í göng.
Framkvæmdin kostar 15 milljónir á Siglufirði. Íbúarnir þar eru 1380. Eitt sinn voru þeir yfir 3000. Það verður ekki aftur söltuð síld á Siglufirði. Það er mikiil spurning hvort svona staður eigi yfirleitt framtíð fyrir sér mitt í þeim atvinnuháttabreytingum sem eru að verða – vill ungt fólk búa í afskekktum bæ eins og Siglufirði? Breyta göng einhverju þar um – eða verða þau bara notuð til að komast hraðar burt?
Íbúatalan í kaupstöðum eins og Ísafirði og Vestmannaeyjum er að skríða niður í fjögur þúsund. Á báðum stöðum hefur orðið mikil íbúafækkun á síðustu árum. Þetta tengist því að miklu minni spurn er eftir vinnuafli í sjávarútvegi en áður – og eins því að Íslendingar vilja helst ekki vinna í fiski lengur. En ef menn vilja reka vitræna byggðastefnu væri nær að reyna að reyna að standa vörð um byggðina á slíkum stöðum, en ekki henda peningum hippsum happs í byggðarlög sem eru að dragast upp – hvort sem þeir eru knúðir áfram af miskilinni góðsemi, frjálslegu viðhorfi til meðferðar almannafjár, atkvæðaveiðum eða kjördæmapoti.
— — —
Í gær voru sýndar í sjónvarpinu myndir af því þegar íslenskir þingmenn voru grýttir af börnum landtökumanna í Hebron. Ég kannaðist við þessar slóðir af myndunum, kom þangað fyrir sjö árum. Þarna hefur lítill og ofstækisfullur hópur gyðinga búið sér ból inni í borg sem áður var blómleg – allt vegna þess að í Hebron er sögð vera gröf ættföðurins Abrahams.
Baruch Goldstein, ofstækismaðurinn sem myrti 29 Palestínumenn og særði mörg hundruð í mosku í Hebron 1994, var úr þessum hópi. Goldstein skaut fórnarlömb sín í bakið meðan þau voru við bænir. Það er dæmigert fyrir ástandið þarna að Goldsteins er minnst sem hetju – það eru farnar pílagrímsferðir að gröf hans.
Til að gæta landtökufólksins hafa verið tvö þúsund ísraelskir hermenn í Hebron, gráir fyrir járnum, sitjandi í byssuhreiðrum uppi á þökum. Landtökumennirnir valsa um göturnar með vélbyssur slengdar um öxl, teymandi með sér barnahópa sína – þarna geisar kapphlaup um að fjölga sér sem hraðast. Byggð þeirra er eins og krabbamein í borginni, enda var henni valinn staður inn í miðjum bæ. Á svæðinu í kring ríkir stríðsástand.
Ég gekk þarna upp og niður víglínuna dagpart, talaði við ísraelsku hermennina uppi á þökunum, þoldi það að palestínska öryggislögreglan leitaði á mér, hitti friðargæsluliða frá Noregi sem hristi bara hausinn yfir þessum vitfirringum. Enginn sem kemur á þennan stað hefur sömu skoðun og áður. Það er eins og að vera settur niður í Soweto eða Sharpeville árið 1960 – manni hefði aldrei framar dottið í hug að bera blak af Suður-Afríkustjórn.
— — —
Nú eru feðgarnir Sveinn Eyjólfsson og Eyjólfur Sveinsson búnir að kaupa það ágæta fyrirtæki Tösku og hanskabúðina á Skólavörðustíg. Gárungarnir segja að nú muni þeir í anda fyrri viðskiptahátta skipta búðinni upp og selja hanskadeildina…
Á forsíðu Silfurs Egils