Eftir því sem líður á framkvæmdirnar við nýju Hringbrautina kemur betur í ljós hversu fáránlegar þær eru. Orð þeirra sem vöruðu við þessu hafa aldeilis ræst – og gott betur. Það sem blasir við þarna í norðanverðri Vatnsmýrinni er algjör óskapnaður.
Nú stendur fyrir dyrum samkeppni um skipulag á lóð Landspítalans og önnur samkeppni sem á að snúast um framtíð Vatnsmýrarinnar. Alveg er óskiljanlegt hvers vegna ekki mátti bíða með vegaframkvæmdirnar þangað til yrði ljóst hvernig menn hugsa sér svæðið í framtíðinni. Maður hefur hefur ekki heyrt neinar skýringar á óðagotinu – en hefur þó grun um þetta eigi upptök í pólitískum hrossakaupum.
Þarna er allt í einu komin þriggja akgreina hraðbraut, mun stærri en mann óraði fyrir. Bílstjórar gefa í á þessum spotta, en beggja vegna taka þrengri götur við umferðinni – flöskuhálsar sem valda því að minnka þarf hraðann snögglega aftur. Þessu fylgja stórar aðreinar sem taka mikið svæði; mörgum finnst nánast ómögulegt að botna í hvernig þær liggja.
Á sama tíma er verið að lagfæra gömlu Hringbrautina. Það virðist hafa verið misskilningur að hún yrði lögð niður. Þannig eru komnar tvær hraðbrautir hlið við hlið – sem saman skera Vatnsmýrina endanlega frá Miðbænum. Var ekki hugmyndin einmitt þveröfug – að auka tengslin þarna á milli?
Ennfremur hafa verið reistar tvær göngubrýr, mikil mannvirki. Þær vekja spurn hjá öllum sem fara þarna framhjá. Hver á að nota þessar brýr – hvert á það fólk að vera að fara? Brýrnar enda úti í móa, alveg bókstaflega. En kannski verður hægt að skipuleggja Vatnsmýrina þannig að þeirra verði einhvern tíma þörf.
Allt lítur þetta út eins og þarna hafi verið á ferðinni verkfræðingur á ógurlegu flippi. En það er svosem ekki nýtt að verkfræðilegur gígantismi stjórni skipulaginu hér í borginni. Þetta virkar ótrúlega klossað, gamaldags og óaðlaðandi. Nær ekki einu sinni því markmiði að flýta för akandi fólks. En sjálfsagt hafa verktakar grætt vel á þessu. Það væri nokkuð forvitnilegt að vita hver er orðinn kostnaðurinn við allt dæmið.
Borgarstjórnin sem stendur fyrir þessu rugli heldur nú samgönguviku. Hún hefur gefist upp við að halda bíllausa daginn, enda kom í daginn að enginn borgarfulltrúi tók mark honum. Þeir ætluðust til að aðrir færu gangandi. Þannig rekst hvað á annars horn. Það liggur við að maður taki undir með konunni sem sagði eftir að hafa farið um Hringbrautina um daginn:
"Ég ætla aldrei aftur að kjósa fólkið sem framdi þetta skemmdarverk."
Bendi svo á grein um Baugsmálið eftir Karl Th. Birgisson sem er á öðrum stað hér á síðunni.
