Bjarni Benediktsson, fyrrum fjármálaráðherra, endurbirti í dag pistil sem hann ritaði fyrir tveimur árum síðan. Þannig bregst hann við umræðunni um stöðu ÍL-sjóðS (gamla Íbúðalánasjóðs) þar sem hann hefur verið sakaður um að hafa ætlað sér að síta sjóðnum, sama hvað.
Greint var frá því í gær að nú glytti í samkomulag milli ríkis og lífeyrissjóða um uppgjör á ÍL-sjóði. Ásgeir Jónsson seðlabankastjóri sagði á opnum fundi í efnahags- og viðskiptanefnd að um góðar fréttir væri að ræða og betri en þá niðurstöðu að fara með sjóðinn í þrot eins og áður var stefnt að. Ásgeir vísaði þar til hugmynda Bjarna Benediktssonar en hann hafði lagt fram áformaskjal um framlagningu lagafrumvarps á Alþingi sem hefði heimilað slit og uppgjör sjóðsins. Lífeyrissjóðirnir tóku illa í þessa tillögu og þótti líklegt að málið myndi enda með mikilli óvissu og málaferlum. Mbl.is fjallaði um ummæli Ásgeirs og notaði þar fyrirsögnina: „Ásgeir: Betri niðurstaða en leið Bjarna“.
Þessi frétt fór ekki framhjá Bjarna sem segir að umræðan einkennist nú af einkennilegum fullyrðingum um þessa „leið Bjarna“.
„Nú eru komin rúm tvö ár frá því að ég birti pistil sem ég ætla að endurbirta (hér neðst) í tilefni af einkennilegum fullyrðingum sem fljúga fyrir, m.a. um ,,leið Bjarna“ í ÍL-sjóðs málinu, sem sögð er hafa verið að slíta ÍL sjóði sama hvað.
Það verður vonandi ljóst þeim sem hafa fyrir því að kynna sér málið að samningaleið í þessu máli var frá upphafi að mínu mati farsælust, þótt það hafi tekið langan tíma að koma þeim viðræðum af stað enda hagsmunir miklir á alla kanta. Frumvarp um almenna lagaheimildir fyrir ríkið til að slíta sjóðum sem þessum ætti að mínu mati að koma fram, algerlega óháð niðurstöðu þessa máls. Það er mikilvægt til framtíðar, jafnvel þótt samið verði um uppgjör og slit ÍL-sjóðs, að lögfesta þær reglur sem er að finna í frumvarpinu.“
Bjarni bendir þarna á að það hafi ekki endilega vakið fyrir honum að slíta sjóðnum, en hann hafi þó viljað hafa þann möguleika fyrir hendi og því viljað lögfesta heimild til slíks. Engu að síður hafi honum verið fullljóst að samningaleiðin væri betri og segist hann fagna því að niðurstaða hafa fengist í þessu stóra hagsmunamáli.
„Ég fagna því að niðurstaða hafi fengist hjá samninganefndum í þessu stóra hagsmunamáli, sem ég taldi óforsvaranlegt annað en að setja á dagskrá og fá lausn á. Það er óskandi að málið fái lendingu í framhaldinu hjá þeim sem halda á kröfunum og í þinginu. Með því mun skv fjármála- og efnahagsráðuneytinu:
Það var þá til einhvers að setja málið af stað sýnist mér.“
Hann endurbirtir svo færslu sem hann skrifaði fyrir tveimur árum þar sem hann var, sömuleiðis, að bregðast við frétt mbl.is um óánægju lífeyrissjóðanna um mögulega slitameðferð ÍL-sjóðs. Þá hafði forstöðumaður eignastýringar Gildis sagt að Bjarni væri með þessu að reyna að fara í vasa almennings. Bjarni sagði það mikla afbökun. Það væri ljóst að ÍL-sjóður ætti ekki fyrir skuldum og eitthvað þurfi að gera. Þrír valkostir væru í stöðunni sem væru allir slæmir. Sá versti væri að gera ekkert. Næsti væri að stefna að slitum á ÍL-sjóði og sá þriðji væri að fara í viðræður við kröfuhafa. Sjálfur sagðist Bjarni hafa mælt með þriðja kostinum.
„Þriðji kosturinn er sá sem ég hef mælt með á þessu stigi, að taka upp viðræður við kröfuhafa ÍL-sjóðs með það að markmiði að ná samkomulagi um framvinduna. Eftir atvikum getur það orðið grunnur að frumvarpi um slit sjóðsins sem færi fyrir Alþingi og myndi enda með fullnaðaruppgjöri miðað við stöðuna eins og hún er í dag.
Það er með hagsmuni almennings, ríkissjóðs og framtíðar skattgreiðenda sem ég set málið á dagskrá. Öllu er snúið á hvolf með því að segja það aðför að sparnaði. Krafan um að ríkissjóður gangi í sjálfskuldarábyrgð fyrir skuldum ÍL-sjóðs byggir ekki á lögum, og er í reynd krafa fyrir hönd afmarkaðs hóps á hendur öllum almenningi um að ábyrgð ríkisins verði útvíkkuð og þessu risastóra máli sópað undir teppið. Það væri engum til góðs.“
