Héraðsdómur Reykjavíkur hefur hafnað því að maður nokkur, sem grunaður var um kynferðisbrot í kjölfar ábendingar sem barst lögreglu en var hreinsaður af öllum grun eftir að hafa undirgengist bæði DNA-rannsókn og rannsókn á innihaldi farsíma hans, eigi rétt á hærri miskabótum en honum voru upphaflega boðnar af ríkinu.
Árið 2022 birti lögreglan á höfuðborgarsvæðinu opinberlega myndir úr öryggismyndavélum og lýsti eftir þeim sem á þeim birtist. Var þetta gert vegna rannsóknar á kynferðisbroti. Í kjölfarið barst henni ábending um að á myndunum mætti sjá manninn. Var hann boðaður í skýrslutöku og veitti þar lögreglunni heimild til að afla gagna um farsímanotkun hans og samþykkti að gangast undir DNA-rannsókn. Sýndu gögn úr þessum rannsóknum fram á að maðurinn var ekki viðriðinn málið og var honum tilkynnt haustið 2022 að rannsókn málsins hefði verið hætt.
Ári síðar krafðist maðurinn miskabóta frá ríkinu sem bauð honum 150.000 krónur auk 217.000 króna í lögmannskostnað.
Því boði hafnaði maðurinn og krafðist 900.000 króna auk vaxta og dráttarvaxta og höfðaði mál á hendur ríkinu. Vísaði maðurinn til ákvæða laga um meðferð sakamála um bótarétt sé mál á hendur manni fellt niður. Sagði hann að um hafi verið að ræða afar íþyngjandi aðgerðir sem hafi verið óþarfar og valdið honum og fjölskyldu hans verulegu álagi. Ekkert í gögnum sakamálsins réttlæti það að leggja íþyngjandi rannsóknarráðstafanir á hann. Hafi þetta valdið honum auknum miska. Grunurinn í hans garð hafi verið algerlega órökstuddur.
Ríkið andmælti því að aðgerðirnar í garð mannsins hafi verið tilhæfulausar. Ábendingar hafi borist um að maðurinn kynni að vera sá sem lýst var eftir í fjölmiðlum vegna málsins. Maðurinn hafi enn fremur ekki sýnt fram á að hann hafi orðið fyrir miska eða málið hafi stuðlað að auknu álagi á fjölskyldu hans.
Sagði ríkið kröfu mannsins allt of háa og ekki í neinu samræmi við bótagreiðslur í sambærilegum málum. Engin gögn sýni fram á bæturnar sem honum hafi verið boðnar í upphafi hafi verið of lágar.
Það er niðurstaða héraðsdóms að maðurinn hafi ekki sýnt fram á að rannsóknaraðgerðir lögreglu hafi verið óþarfar. Þá hafi hann ekki lagt fram gögn eða rökstutt nánar að hann hafi orðið fyrir auknum miska eða að málið hafi valdið fjölskyldu hans álagi.
Manninum voru því dæmdar sömu bætur, 150.000 krónur, og honum voru upphaflega boðnar, á grundvelli ákvæða laga um bætur vegna niðurfellingu sakamála, auk vaxta og dráttarvaxta. Lögmannskostnaður hans er greiddur úr ríkissjóði, þar sem maðurinn hlaut gjafsókn en dómurinn féllst ekki á tímaskýrslu lögmanns mannsins þar sem tímafjöldinn þótti úr hófi og ekki í samræmi við eðli og umfang málsins.
