Sumarið 2024 var Hörður Ellert Ólafssson, maður á fimmtugsaldri, sakfelldur í Landsrétti fyrir margítrekuð kynferðisbrot gegn fyrrverandi stjúpdóttur sinni. Brot sem stóðu yfir í fjögur ár, frá því er stúlkan var 9 til 13 ára gömul. Samkvæmt viðtölum Barnahúss við stúlkuna voru brotin um fjögur hundruð talsins en í dómi Landsréttar var talið sannað að Hörður hefði brotið gegn barninu yfir 100 sinnum.
Sjá einnig: Hörður Ellert Ólafsson sakfelldur fyrir stórfelld kynferðisbrot gegn stjúpdóttur sinni
Þar sem Hörður Ellert hafði áður verið sýknaður af ákæru í málinu í héraðsdómi fékk hann sjálfkrafa áfrýjunarleyfi fyrir Hæstarétti. Ekki liggur fyrir hvenær málið verður tekið fyrir í Hæstarétti og engar upplýsingar er um það að hafa. Málið hefur nú staðið yfir í yfir fjögur ár og tafirnar valda stúlkunni og fjölskyldu hennar miklum þjáningum. Faðir stúlkunnar bendir á að hún verður að líkindum orðin 18 ára gömul áður en dómur fellur í Hæstarétti en brotin hófust þegar hún var níu ára gömul. Hann er afar ósáttur við meðferð kynferðisbrotamála í dómskerfinu.
„Við fáum ekkert að vita, það veit enginn neitt. Lögfræðingurinn hennar veit ekkert og Hæstiréttur er búinn að gefa það út að lögfræðingurinn fái ekki að vera til staðar í Hæstarétti, það er bara Hörður Ellert sem fær að mæta. En það liggur ekkert fyrir um hvenær þetta fer fram. Þegar maður hefur samband við þessa aðila í kerfinu fær maður ekkert að vita. Við erum ekki neitt, þannig er framkoman við okkur í þessu máli. Dóttir mín er bara vitni, hún er hvergi í kerfinu skráð sem fórnarlamb. Landsréttur virti honum til refsilækkkunar hvað málið er búið að taka langan tíma í kerfinu. Það mun mjög líklega verða gert í Hæstarétti líka. Það gæti farið svo að hann sæti aldrei í fangelsi en fengi að afplána með ökklaband. Við erum að tala um mann sem misnotaði dóttur mína fjögur hundruð sinnum samkvæmt skýrslum Barnahúss en hundrað sinnum samkvæmt dómskjölum.“
Faðirinn bendir á að það sé aldrei virt til refsimats hvernig tafir á framgangi mála valda brotaþolum í kynferðisbrotamálum þjáningu en kerfið sé sífellt að vorkenna nauðgurum og barnaníðingum fyrir að þurfa að bíða lengi eftir dómi og milda refsingu þeirra vegna tafa.
Sem fyrr segir hefur málið hangið yfir fjölskyldunni í yfir fjögur ár og yfir dóttur mannsins allar götur frá árinu 2016 þegar Hörður Ellert byrjaði að brjóta gegn henni 9 ára gamalli. Hún sagði föður sínum frá brotum Harðar Ellerts gegn sér í byrjun febrúar árið 2021, hann greindu ráðgjöfum í Foreldrahúsi frá því, þeir tilkynntu málið til barnaverndar sem tilkynnti til lögreglu. Ekki síðar en 5. febrúar hóf lögregla rannsókn á málinu en hún dróst mjög úr hömlu, meðal annars vegna mistaka, en lögregla afhenti Herði Ellert síma stúlkunnar.
Sjá einnig: Helga lýsir miklum mistökum lögreglu – Afhentu meintum níðingi síma stúlkunnar
Sumarið 2023 fór málið loksins fyrir Héraðsdóm en þar var Hörður Ellert sýknaður. Þótti dómara ekki fullsannað að hann hefði framið brotin þó að framburður stúlkunnar væri metinn mjög trúverðugur og trúverðugri en Harðar Ellert.
Ári síðar sneri Landsréttur dómnum við, sakfelldi Hörð Ellert og dæmdi hann í þriggja og hálfs árs fangelsi. Byggði Landsréttur dóm sinn meðal annars á því að framburður stúlkunnar væri meira í samræmi við framburð annarra vitna og gögn málsins en framburður Harðar Ellerts.
Hörður Ellert áfrýjaði til Hæstaréttar og síðan er málið í óvissu. Aðspurður segist faðirinn óttast ekki bara að Hæstiréttur lækki refsingu Landsréttar, sem hann telur hafa verið allt of væga, hann óttast líka sýknu. „Ég treysti réttarkerfinu ekki fyrir neinu þannig að já, ég óttast það.“
„Hvað með tímann sem fórnarlambið, sem réttarkerfið vel að merkja kallar ekki fórnarlamb heldur vitni, þarf að bíða eftir réttlæti? Það er öllum skítsama um það. Dóttir mín hefur til dæmis varla getað sinnt skólanum sínum af því henni líður bara illa, líkamlega og andlega, henni stekkur varla bros, sama hvaða gleðitíðindi verða eða hvað er í gangi. Hún sefur ekki á nóttinni og hefur ekki sofið á nóttinni síðan þetta mál byrjaði, frá því hún var níu ára því hún var alltaf að búast við þessu ógeði upp í rúm til sín. Þannig að það er búið að stela ótrúlega miklum svefni af henni sem er svo mikilvægur fyrir barn á þessum aldri. Hún getur ekki sinnt almennu námi eins og flestir jafnaldrar hennar af því hann er búinn að stela frá henni allri lífsgleði, stela frá henni barnæskunni, ræna henni allri einbeitingu með því að planta ógeðsmyndum í huga hennar sem ganga þar aftur eins og síendurtekin bíómynd. Stanslaust. Það er enginn að pæla í afleiðingunum af því sem hann gerði, því sem hann er búinn að valda dóttur minni, bróður hennar og restinni af fjölskyldunni, sem þurfa að upplifa dag eftir dag hvað þetta sjálfselska ógeð gerði. Hann strauk henni ekki einu sinni óvart í einhverjum leik, hann misnotaði hana 400 sinnum þó að dómskjölin segi bara 100 sinnum. Og hann þarf ekki að bera ábyrgð nema einhverja smástund ef hann sleppur þá ekki bara alveg.“
Faðirinn segir að brotamenn eins og Hörður Ellert valdi svo miklum skaða að þeir ættu að fá 16 ára fangelsi. „Þeir eiga aldrei að fá minna. Það er búið að eyðileggja líf þessara barna það sem eftir er ævinnar. Þetta eru sálarmorð sem eyðileggja einstaklinginn fyrir lífstíð. Það er búið að eyðileggja möguleika þeirra á því að verða eitthvað í framtíðinni því þau geta ekki lært, þau geta ekki einbeitt sér að neinu, það er enginn lífsvilji, engin lífsgleði, sem gerir að verkum að þau leggja sig ekki fram í neinu af því þunglyndið yfirtekur allt. Vanlíðan yfirtekur allt, martraðir yfirtaka allt.“
Faðirinn vill til samanburðar skoða dóma í fíkniefnamálum. Þyngsti dómur sem hann þekki til sé á bilinu 10 til 12 ár. Algengir dómar séu 3 til 6 ár. Verið sé að refsa sakborningum þar fyrir að stela frá ríkinu því þeir starfi í svörtu hagkerfi og steli skatttekjum frá hinu opinbera. Auk þess valdi þeir samfélaginu miklum kostnaði með því að útbreiða fíkn.
En faðirinn bendir á að barnaníðingar geri fólk að fíklum. Vanlíðanin er svo mikil að fyrir marga séu fíkniefni eina leiðin til að lina hana. „Það er ekkert teymi sem tekur utan um þessi brotnu börn og byggir þau upp til framtíðar, hjálpar þeim að komast út í lífið og stýra lífi sínu í rétta átt. En það sem tekur við þeim eru fíkniefnasalarnir, þarna ná þau að flýja veruleikann. Það er þeirra lausn af því kerfið býður ekki upp á neina lausn. Ég þekki engan langt leiddan fíkil sem ekki hefur verið kynferðislega misnotaður í barnæsku.“
Faðirinn segist fyrirlíta meðaumkun dómskerfisins með barnaníðingum sem fái allt of væga dóma og refsilækkun vegna þess að meðferð mála dregst í kerfinu. Þeim sé líka vorkennt fyrir að nöfn þeirra birtast stundum í fjölmiðlum en það sé meira en sjálfsagt. „Nöfnin þeirra eiga að koma fram því fólk á að vita hvað þetta eru mikil ógeð,“ segir faðirinn afar ósáttur.
Dóttir hans verður 18 ára í maí. Ólíklegt er að þessu máli verði þá lokið, martröðinni sem hófst þegar hún var níu ára er hvergi nærri lokið.
