Læknar, hjúkrunarfræðingar og vísindamenn þreytast ekki á að brýna fyrir fólki hversu nauðsynlegt sé fyrir heilsuna að fá nægan svefn. Helst að lágmarki 7 klukkutíma á sólarhring ef um er að ræða fullorðinn einstakling. Vísindamenn í Bandaríkjunum hafa hins vegar komist að þeirri niðurstöðu að það sé til hópur fólks sem þurfi ekki að sofa svo lengi og bíði engan heilsufarslegan skaða af litlum svefni.
Tímarit Smithsonian-stofnunarinnar fjallar um málið. Í umfjölluninni er minnt á það sem margir hafa eflaust heyrt að fái fullorðinn einstaklingur almennt minni svefn en 7 klukkutíma á hverjum sólarhring auki það hættuna á alls kyns heilsufarslegum vandamálum. Þar eru nefnd til sögunnar skert minni, vaxandi erfiðleikar með efnaskipti líkamans, þunglyndi, elliglöp, hjartasjúkdómar og veikara ónæmiskerfi.
Vísindamenn hafa hins vegar á undanförnum árum uppgötvað að það eru til hópar fólks sem þetta á einfaldlega ekki við um.
Ákveðinn hópur þarf ekki nema 4-6 klukkutíma svefn á sólarhring til að þrífast vel. Allt bendir til að þetta eigi sér erfðafræðilegar skýringar og þetta fólk hafi til að bera gen sem geri þeim þetta kleift . Niðurstöðurnar benda einnig til að það sé gæði svefnsins sem skipti máli í þessum tilfellum en ekki lengdin.
Vísindamennirnir sem fóru fyrir rannsókninni segja þær sýna fram á að ekki sé til staðar nægileg þekking á svefni og frekari rannsóknir muni vonandi sýna fram á hvort og þá hvað hópurinn sem komist af með minni svefn en aðrir geri öðruvísi.
Áður var talið að svefn væri einfalt ferli sem snerist bara um hvíld líkt og um væri að ræða tölvu sem væri verið að slökkva á þar til aftur yrði kveikt á henni. Rannsóknir hafa hins vegar sýnt fram á að svefn sé flóknara fyrirbæri en þetta. Hann snýst meðal annars um að heilinn er að endurnýja orkubirgðir, hreinsun á úrgangsefnum úr líkamanum, þróun taugakerfisins í börnum og ungmennum og að koma skikki á minningar. Þess vegna er það svo mikilvægt að sofa nægilega mikið.
Rannsóknir vísindamannanna benda hins vegar til að líkami þeirra sem hafa þau gen sem geri það að verkum að viðkomandi hópur þurfi minni svefn sé einfaldlega fljótari að gera það sem gera þarf í svefni.
Það er enn óljóst hvernig þessi gen hlífa fólkinu sem hefur þau við áhrifum lítils svefns og enn fremur er ekki vitað til fullnustu hvernig þessi gen fara að því að gera svefnin skilvirkari en hjá þeim sem hafa genin ekki. Til að skilja þetta betur þarf að kalla fólk með genin í svefnrannsókn en Covid-heimsfaraldurinn hefur tafið hana.
Þangað til beina vísindamennirnir því til fólks að sofa jafn lengi og hver og einn þurfi á að halda. Þeir ítreka að það sé ekki rétt að allir þurfi jafn langan svefn. Þannig virki erfðir einfaldlega ekki.
