Hæstiréttur hefur hafnað beiðni síbrotamanns um áfrýjunarleyfi en maðurinn vildi meina að vísa ætti málinu aftur til héraðsdóms vegna þess að ákæra hefði ekki verið nógu skýr. Maðurinn hlaut dóm fyrir fíkniefnalagabrot, vopnalagabrot, tollalagabrot, brot á sóttvarnalögum og peningaþvætti. Var hann dæmdur í héraði og í Landsrétti til tveggja ára fangelsisvistar.
Maðurinn var fyrir Héraðsdómi ákærður í fimm köflum. Í fyrsta lagi fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni og lyfjalögum með því að hafa selt og afhent ótilgreindum fjölda einstaklinga lyfseðilsskyld lyf og ávana- og fíkniefni án þess að hafa til þess markaðs- og lyfsöluleyfi Lyfjastofnunar. Síðan var hann ákærður fyrir vopnalagabrot með því að hafa haft í vörslum sínum handjárn og raflostbyssu sem honum var óheimilt að eiga og hafa í vörslum. Í þriðja lagi var maðurinn ákærður fyrir tolla- og vopnalagabrot með því að hafa staðið að innflutningi á 200 riffilkúlum án tilskilinna leyfa og án þess að gera tollyfirvöldum grein fyrir innflutningnum. Maðurinn var ákærður fyrir brot á sóttvarnarlögum með því að hafa brotið gegn skyldum einstaklinga sem eru í sóttkví. Loks var hann ákærður fyrir peningaþvætti með því að hafa ásamt öðrum umbreytt, afhent og/eða aflað sér ávinnings að tiltekinni fjárhæð með sölu og dreifingu á ótilteknu magni lyfja og eftir atvikum með öðrum ólögmætum og refsiverðum hætti.
Maðurinn var sakfelldur fyrir alla þessa ákæruliði í héraðsdómi en Landsréttur vísaði hluta af fyrsta kafla ákærunnar frá dómi vegna óskýrleika en staðfesti að öðru leyti dóm héraðsdóms, þar á meðal tveggja ára fangelsisdóm yfir síbrotamanninum.
Í beiðni sinni til Hæstaréttar um áfrýjun fór lögmaður mannsins fram á að málinu yrði vísað frá héraðsdómi, til vara að héraðsdómur yrði ómerktur og málinu vísað heim í hérað til lögmætrar meðferðar, til þrautavara að dómur Landsréttar yrði ómerktur og málinu vísað til lögmætrar meðferðar þar en að því frágengnu að maðurinn yrði sýknaður eða refsing hans lækkuð.
Lögmaðurinn taldi framsetningu á því sem eftir standi af fyrsta kafla ákæru ófullnægjandi. Þar væru tilgreind þrjú skipti á árunum 2018 og 2019 þar sem maðurinn hafi verið með tiltekin lyfseðilsskyld lyf í fórum sínum í því skyni að selja eða afhenda einstaklingum þau án þess að hafa markaðs- og lyfsöluleyfi frá Lyfjastofnun. Í ákærunni hafi manninum þó einungis verið gefin að sök brot gegn ákvæðum lyfjalaga nr. 100/2020 sem öðlast hafi gildi 1. janúar 2021. Lögmaðurinn sagði þessa framsetningu í ákæru ekki ganga upp enda hafi ekki verið að finna skýra refsiheimild í eldri lyfjalögum nr. 93/1994 sem í gildi hafi verið þegar þessi atvik urðu. Slíka heimild sé hins vegar að finna í núgildandi lyfjalögum. Þá sagði lögmaðurinn þann kafla ákærunnar sem lúti að peningaþvætti óskýran og hafi Landsrétti borið að vísa honum frá dómi. Dómur Landsréttar hafi bersýnilega verið rangur.
Hæstiréttur hafnaði hins vegar beiðninni um áfrýjunarleyfi á þeim grundvelli að málið hefði hvorki verulega almenna þýðingu né að mjög mikilvægt væri af öðrum ástæðum að fá úrlausn réttarins.
Tveggja ára fangelsisdómur yfir síbrotamanninum stendur því óhaggaður.
