Þann 17. desember 1968 varð martröð að veruleika fyrir Barbara Jane Mackle, 20 ára háskólanema og erfingja húsnæðisþróunarfyrirtækis fjölskyldu hennar í Flórída. Henni var rænt, grafin lifandi og skilin eftir til að deyja.
Það ótrúlega gerðist að Mackle lifði af og var hún komin heim til fjölskyldu sinnar átta dögum síðar. Á sama tíma komust mannræningjar hennar, fangi á flótta og framhaldsnemi sem stundaði nám í sjávarlíffræði, næstum upp með glæpinn og 500 þúsund dala lausnargjald sem faðir Barböru, Robert Mackle, greiddi.
Meira en 50 árum eftir að Time greindi fyrst frá stórtækri leit FBI að Mackle sem afhjúpaði „grafhýsið“ sem hún var skilin eftir í rifjar People upp málið.
Viku fyrir jól leið Mackle illa í skólanum og hringdi hún í móður sína til að biðja hana og koma og sækja sig snemma fyrir komandi jólafrí. Barbara og móðir hennar, Jane Mackle, pöntuðu herbergi á nálægu móteli, þar sem þær ætluðu að gista áður en þær héldu heim á leið. En þegar bankað var á dyrnar klukkan fjögur um morguninn breyttist allt.
Fyrir utan dyrnar stóðu tveir einstaklingar, annar þeirra kynnti sig sem rannsóknarlögreglumann. Mennirnir sögðust vera þarna til að tilkynna mæðgunum að kærasti Barböru, Stewart Woodward, hefði lent í bílslysi. Þegar Jane opnaði hurðina, ruddust grímuklæddur maður með haglabyssu og minni kona í skíðagrímu inn í herbergið, svæfðu hana með klóróformi og bundu síðan hendur hennar og fætur. Dóttir hennar, Barbara, var á sama tíma gripin af ókunnugum og sett í bíl þeirra.
Jane gat losað sig og hringt í lögregluna ekki löngu síðar, en á þeim tíma var verið að flytja Barböru norður af Atlanta, af mannræningjum hennar: glæpamanninum Gary Steven Krist og vitorðsmanni hans, Ruth Eisemann-Schier. Þau voru að fara með Barböru til að grafa hana lifandi.
Í viðtali við UPI 20 árum eftir mannránið, hélt fyrrverandi skilorðsfulltrúi Krists, Tommy Morris, því fram að Krist hefði ekki rænt Barböru og grafið hana lifandi fyrir lausnargjaldið, heldur til að sjá hvort hann gæti haldið henni á lífi neðanjarðar.
Eigi að síður kröfðust Krist og Eisemann-Schier hálfrar milljónar dollara frá fjölskyldu Mackles, sem voru yfirmenn Deltona Corp., þróunarfyrirtækis í Flórída, sem að sögn var 65 milljón dala virði á þessum tíma.
Á afskekktu svæði í Gwinnett County settu mannræningjar Barböru hana í „kistulíkan kassa“ með tveimur sveigjanlegum loftrörum, og settu hjá henni mat, vatn og róandi lyf, það sem hún þurfti til að lifa af. Þau grófu hana næst tæplega 50 sm ofan í jörðina þar sem hún dvaldi í þrjá og hálfan dag þar til leitarhópur FBI fann hana.
„Hann var að leita að ríkri konu sem var hörð af sér,“ sagði Morris við UPI. „Einhverri sem gæti komist yfir það áfall að vera grafin lifandi. Barbara Jane Mackle passaði við þennan prófíl.“
Mackle naði að halda sönsum eins og hún greindi frá árið 197 í bók sinni, 83 Hours Till Dawn. „Ég öskraði og öskraði,“ rifjaði Barbara upp. „Hljóðið af moldinni heyrðist lengra og lengra í burtu. Að lokum heyrði ég ekkert ofan frá. Ég öskraði í langan tíma eftir að þau voru búin að moka yfir kistuna.“
Mackle segist hafa séð endurtekið fyrir sér komandi jól með fjölskyldu sinni til að halda áfram að einbeita sér að því að lifa af.
Staðsetning Mackle fannst eftir að mannræningjar hennar höfðu fengið lausnargjaldið í hendurnar og hringdu í FBI og gáfu upp gróft hnit til að finna Mackle.
Með því að nota vísbendingar um upphaflega misskilið lausnargjald þegar Krist og Eisemann-Schief flúðu af vettvangi og yfirgáfu bíl sinn, gat lögreglan uppgötvað nafn sem Krist hafði notað, „George D. Deacon,“ og byrjaði að setja verkin saman, skv. Tími.
Með því að nota vísbendingar frá fyrri afhendingu lausnargjaldsins sem klúðraðist þar sem mannræningjarnir flúðu af vettvangi og skildu bíl sinn eftir, gat lögreglan fundið nafn sem Krist hafði notað, „George D. Deacon,“ og haft upp á mannræningjunum.
Krist var handtekinn á hraðbát við strönd í Flórída, en bátinn hafði hann keypt fyrir hluta af lausnargjaldinu. Eisemann-Schief var handtekin nokkrum mánuðum síðar eftir að hafa gefið fingrafarasýni fyrir bakgrunnsskoðun á sjúkrahúsi í Oklahoma, þar sem hún sótti um vinnu.
Eisemann-Schief var frá Hondúras og var vísað aftur þangað, en Krist var dæmdur í lífstíðarfangelsi. Áratug síðar var honum sleppt á skilorði og áratugum síðar fékk hann vinnu sem löggiltur heimilislæknir í Indiana.
Mackle fjölskyldan hélt því fram að Barbara hafi verið tiltölulega fljót að komast yfir atvikið þó hún hafi sjaldan komið fram opinberlega í mörg ár á eftir. Síðar giftist hún, eignaðist börn og er hún búsett í Atlanta, komin hátt á áttræðisaldur.
