Mannanafnanefnd hefur hafnað því að samþykkja eiginnafnið Álft með úrskurði sem féll þann 3. september. Segir í rökstuðningi nefndarinnar að slíkt nafn væri til þess fallið að verða nafnbera til ama.

Nefndin rekur að það séu dæmi um að dýranöfn séu hæf til þess að fólk beri þau líka. Þetta séu nöfn á borð við Svanur, Örn, Björn og Haukur. Önnur séu þó flest til ama og niðrandi, svo sem gammur, tittlingur, álka og mús. Fuglsheitið svanur sé samheiti við álft en sé þó mannsnafn samkvæmt hefð og komi meðal annars fyrir í Njálu. Eiginnafnið Svana sé eins til á mannanafnaskrá og megi túlka sem kvenkyns nafnmynd af Svanur.

Segir svo „Álft er merarnafn og kerlingarálft er skammaryrði og er þá -álft í merkingunni fífl, trunta eða skrípi og er þannig notað jöfnum höndum við -álka sem einnig er fuglsheiti sem notað er í niðrandi merkingu. Orðið hefur því neikvæða og óvirðulega merkingu.

Nafnið Álft getur að mati mannanafnanefndar valdið nafnbera ama. Hafa ber í huga að samþykki mannanafnanefnd eiginnafn, færist það á mannanafnaskrá. Það kann að leiða til þess að börn geta hlotið það, en mikilvægir hagsmunir barna eru að þeim séu ekki gefin nöfn sem telja verður ósiðleg, niðrandi eða meiðandi sbr. greinargerð með frumvarpi til laga um mannanöfn.“

Nefndin bendir þó á það að fullorðinn einstaklingur sem vill velja sér sjálfur nafn sem að jöfnu gæti valdið barni ama, geti í daglegu lífi sínu látið kalla sig með því nafni jafnvel þó að það fái ekki opinbera skráningu eða sé fært á mannanafnaskrá. Mannanafnanefnd hlutist enda ekki til um gælunöfn, listræn nöfn eða önnur nöfn/nefni sem gætu tíðkast í daglegu lífi utan opinberrar skráningar.

Hins vegar hefur mannanafnanefnd samþykkt kvenmannsnafnið Kilja og millinafnið Baróns.