Þetta segir Lilja Dögg Alfreðsdóttir, menningar- og viðskiptaráðherra, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag. Í grein sinni skrifar hún um hina skelfilegu hnífaárás á Menningarnótt sem dró unga stúlku til bana.
„Þjóðin er harmi slegin eftir að fréttir bárust af því að eitt okkar, Bryndís Klara Birgisdóttir, 17 ára, lést í kjölfar alvarlegra áverka sem henni voru veittir. Það er þyngra en tárum taki að þetta hafi gerst í okkar samfélagi. Sorgin er enn erfiðari þar sem um er að ræða unga manneskju sem átti bjarta framtíð fyrir sér. Öll þjóðin finnur fyrir missinum og sársaukanum í svona harmleik,“ segir hún.
Lilja bendir á að í gegnum tíðina hafi Íslendingar borið þá gæfu að búa í samfélagi þar sem tíðni alvarlegra glæpa er lág í alþjóðlegum samanburði.
„Hins vegar hafa á undanförnum árum reglulega borist fréttir af alvarlegum atvikum hjá ungu fólki þar sem gróft ofbeldi hefur fengið lausan tauminn og vopnum er beitt, hvort sem það er innan veggja skóla, skemmtistaða eða á almannafæri. Það gefur augaleið að þessi þróun er algjörlega óviðunandi og við verðum öll að stöðva hana.“
Lilja segir í grein sinni að að sama skipti verðum við að skilja hvað veldur þessari breytingu til að geta breytt samfélaginu til betri vegar.
„Að undanförnu hafa stjórnvöld í auknum mæli sett þunga í að mæta þessum nýja veruleika og munu gera það sem þarf til að stöðva þessa þróun. Þetta er eitt stærsta samfélagsverkefni okkar og er ég sannfærð um að þjóðarátak gegn ofbeldi muni skila okkur árangri og gera samfélagið öruggara. Ísland er sterkt samfélag og hefur tekist á við miklar áskoranir í gegnum tíðina. Við ætlum okkur að vinna bug á þessari þróun og snúa henni við – og það getum við. Slíkt hefur tekist í öðrum löndum og þangað þurfum við meðal annars að líta,“ segir hún í grein sinni.
Hún segir að við finnum öll hvernig harmleikur sem þessi slær okkur og við viljum ekki að slíkt endurtaki sig. Samvinna fjölmargra aðila muni skipta máli á þeirri vegferð sem er fram undan.
„Hvort sem um er að ræða lögregluyfirvöld, frístundaheimili, skólasamfélagið í víðu samhengi, foreldra, félagsmiðstöðvarnar, heilbrigðiskerfið, félagsþjónustuna, barnamálayfirvöld, íþróttafélög, listafólkið okkar og síðast en ekki síst unga fólkið sjálft. Tökum höndum saman og snúum þessari þróun við sem samfélag. Að því sögðu sendi ég fjölskyldu og vinum Bryndísar mínar innilegustu samúðarkveðjur.“