Þar gagnrýnir hann skrif fjölmiðlamannsins Egils Helgasonar á Facebook í gær um atriði á opnunarhátíð Ólympíuleikanna í París síðastliðinn föstudag.
Í umræddu atriði sást hálfnakinn maður og dragdrottningar sitja við borð og voru margir á því að þetta ætti að líkja eftir málverki Leonardo da Vinci af síðustu kvöldmáltíðinni. Voru margir sem gagnrýndu þessa framsetningu og töldu að verið væri að sýna kristinni trú lítilsvirðingu.
Skipuleggjendur Ólympíuleikanna báðust afsökunar um helgina á að atriðið hefði móðgað fólk. Tóku þeir það jafnframt fram að markmiðið hafi aldrei verið að gera lítið úr kristinni trú eða öðrum trúarbrögðum. Þá hafi atriðið ekki átt að vera tilvísun í síðustu kvöldmáltíðina heldur frægt málverk af guðum Ólympus.
Egill deildi frétt frá Guardian um afsökunarbeiðni skipuleggjenda leikanna og sagði:
„Oft er talað um húmorsleysi og móðgunargirni vinstra „woke“ liðsins. En málið er að liðið utarlega hægra megin er alveg jafn móðgunargjarnt og húmorslaust. Í raun algjör samhverfa – eins og reyndar í fleiri tilvikum. Og satt að segja virðist tíðarandinn sem við lifum í ekki síst einkennast af sífelldu tuði og nöldri – sem á yfirleitt upptök á samfélagsmiðlum en fjölmiðlar gefa svo vængi. Hvílík dómadags leiðindi!“
Jón Viðar deildi svo þessum skrifum Egils og er hjartanlega ósammála honum.
„Deili hér athyglisverðri færslu eftir Egil Helgason sem hann birtir með frétt út Guardian. Ekki er nóg með að hann skipi sér þar i flokk þeirra sem finnst sjálfsagt að Ólympíuathöfnin sé notuð til að vanvirða kristna trú og kristna menningu. Hann er i rauninni að segja að ekki sé nein ástæða til að setja mörk þegar að slíku kemur.“
Jón Viðar veltir því svo fyrir sér hvað Egill hefði sagt ef þessu hefði verið stillt öðruvísi upp.
„Ætli hann hefði þó verið jafn frjálslyndur ef Múhameð spámaður hefði, segjum, birst þarna umkringdur búrkuklæddum konum dansandi og dillandi bossunum i kvennabúrinu? Onei, ég er ansi hræddur um að þá hefði hvinið i tálknunum á honum. – Og svo til að kóróna allt krefst þessi yfirtuðari þjóðarinnar að menn hætti að „nöldra og tuða“ – sem á augljóslega við þá sem leyfa sér að gagnrýna hluti sem honum sjálfum finnst allt i lagi með (einsog opinberar árásir á kristna menningu). Maður líttu þér nær – segi ég nú bara. Hvernig væri að þú sýndir sjálfur gott fordæmi með því að hlífa okkur við tuðinu i þér, þó ekki væri nema smástund.“