Sósíalistinn og ritstjóri Samstöðvarinnar segir að ef fólk ætlar að treysta einhverjum, þá megi það treysta því fólki sem valda- og peningaöflin hér á landi ráðast gegn. Að sama bragði ætti fólk aðeins að kjósa þá frambjóðendur sem hræða auðvaldið.
Gunnar Smári Egilsson vekur athygli á þessum hugleiðingum sínum á Facebook þar sem nefnir Samherja sem dæmi. Gunnar Smári lýsir því að fyrir Norðan sé það svo að fólk veigri sér við að nefna nafn félagsins upphátt. Samfélög geti lamast út af viðveru peningaaflanna og endi sem eins konar verbúðir auðvaldsins.
„Auðvald er ógnarvald. Sjáið bara Samherja í Eyjafirði þar sem hann beitir lamandi ógnarvaldi, skelfir fólk til hlýðni og undirgefni svo enginn getur nefnt þetta skelfilega nafn án þess að líta um öxl til að fullvissa sig um að enginn heyri. Peningavald er vald yfir afkomu fólks. Sá sem setur sig upp á móti þeim sem fer með peningavald setur afkomu sína í hættu. Þess vegna þegja flestir og beygja sig undir vilja þeirra sem nota auð sinn og vald til að skerða frelsi allra annarra til orðs og æðis. Mikill auður fárra eyðileggur samfélög. Óheft geta samfélög af sér stórkostlegt mannlíf en undir oki auðvaldsins eru lítið annað en verbúð ófrjáls fólks.“
Svo séu það elíturnar svonefndar. Fólkið sem safnast í kringum peningavöldin. Þetta fólk ráði í raun engu nema því sem falli innan ramma þess sem auðvaldið vill. Þar með verði elítur varðhundar auðvaldsins. Elítan meti hag sínum betur borgið að þjóna auðvaldinu og neiti að horfast í augu við að hún sé hafn kúguð og aðrir.
„Elítur skottast í kringum auðvaldið. Fólk innan þeirra ræður ýmsu en engu ef það vill ganga gegn vilja og hagsmunum auðvaldsins. Elítur eru því fyrst og fremst varnarlið auðvaldsins, viðhalda kerfi sem tryggir ógnarvald hinna fáu ríku. Sjálfsánægju sína sækir elítufólkið ekki til eigin valds, sem ekkert er í raun, heldur til þess að geta lifað skárra lífi en þau sem hvorki tilheyra elítu né auðvaldi. Ef hver elítumaður og -kona myndi horfast í augu við eigin stöðu sæju þau strax að þau eru kúgað af auðvaldinu, ráða engu og verður að beygja sig og bukta fyrir hinum ríku. En elítunni líður skár með því að smána, hrakyrða og hæða þau sem eru lægra sett í stigveldi kapítalistana til að upphefja sjálfan sig og sannfæra um að endalaus þjónkun sín við vald og auð skapi sér sterkari stöðu en fátækt og valdaleysi þeirra sem ekkert eiga.“
Þess vegna geti enginn verið frjáls fyrr en völdin eru tekin af peningafókinu. Elítan muni ekki taka þátt í þeim slag, enda blind á eigin kúgun. Eina leiðin áfram úr þessu ástandi sé að vantreysta elítu, auðvaldi en treysta fyrst og fremst þeim sem skjóta þessum hópum skelk í bringu.
„Ekkert okkar verður frjálst fyrr en við fellum drottnunarvald auðvaldsins og losum grey elítufólkið undan niðurlægjandi þjónkun sinni við kúgara okkar. Það er ekki forsenda sigurs, elíturnar munu allar berjast gegn frelsi sínu fram á síðasta dag og ráðast að þeim sem ógna auðvaldinu. En frelsun elítufólksins er afleiðing sigurs.
Treystið engum nema þeim sem auðvaldið ræðst á og hrakyrðir. Það er gamalt, einfalt og gott ráð. Kjósið engan nema þann sem auðvaldið óttast. Allir aðrir kostir eru í raun atkvæði greitt auðvaldinu.“
Ekki voru allir sammála Gunnar Smára í athugasemdum við færslu hans. Varla væri til það samfélag sem blómstri án fjármagns og eins könnuðust ekki allir við ótta Akureyringa við Samherja. Gunnar Smári sagðist aðeins vera að lýsa eigin reynslu. Annar benti á að án elítunnar fari almúginn að berjast innbyrðis um völdin. Sú barátta muni geta af sér nýtt auðvald og nýja elítu.
