Hinn landsþekkti fjölmiðlamaður Egill Helgason veltir fyrir sér á Facebook-síðu sinni hvort það þyrfti ekki að vera lexía fyrir Íslendinga að leggja minni áherslu á Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva og segir að margt sé að gerast í íslensku tónlistarlífi sem sé framar þeirri tónlist sem keppnin bjóði upp á. Þessar hugleiðingar Egils fylgja í kjölfar þess að mikið gekk á í íslensku undankeppninni og í aðdraganda keppninnar ekki síst vegna þátttöku Ísrael og þegar í keppnina sjálfa í Malmö var komið voru róstur ekki síður minni.
Egill skrifar:
„Mætti ekki vera lexía fyrir Íslendinga að eyða ekki svona miklu púðri í Evróvisjón? Það er svo margt að gerast hérna í músíkinni sem er þessu svo miklu fremra. Nefni sem dæmi að GDRN fyllti Hörpu sama kvöld og keppnin var.“
Egill minnist einnig í færslunni á svokallað Jazzþorp sem fram fór í Garðabæ um helgina en það er árleg jazzhátíð á vegum menningar og safnanefndar Garðabæjar.
Í framhaldi af hugleiðingum Egils má velta því fyrir sér hvort að komið sé að tímamótum í tæplega 40 ára löngu ástarsambandi íslensku þjóðarinnar við Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva. Áhorf og áhugi á keppninni í ár virðist hafa verið mun minni meðal Íslendinga en oftast áður. Ástæðan er einkum sögð vera þátttaka Ísrael í keppninni en eins og flestir vita var uppi hávær krafa um að Ísland tæki ekki þátt en þegar sú krafa náði ekki fram að ganga tilkynntu margir að þeir hyggðust hunsa keppnina. Einnig var greint frá því að aldrei þessu vant hefði RÚV gengið illa að selja auglýsingar til að birta á meðan keppninni stóð um helgina. Þar með var keppnin sem margir Íslendingar hafa elskað, ekki allir þó, komin með neikvæðan stimpil á sig sem mörg fyrirtæki vildu forðast að tengja sig við.
Í Malmö gekk síðan mikið á, meðal annars var þátttöku Ísraels mótmælt hástöfum og Hollandi var vísað úr keppni.
Hvort samband íslensku þjóðarinnar við keppnina, sem hefur verið svo stór hluti af íslenskri menningu síðan 1986, hefur tekið varanlegum breytingum getur hins vegar tíminn einn leitt í ljós.
