„Það er risamál að reka fólk af heimilum sínum. Til að meta hvort sú ákvörðun sé forsvaranleg þarf að hleypa í það minnsta fjölmiðlum á staðinn til að kvikmynda og skoða og sýna íbúum Grindavíkur hver staðan raunverulega er og hvort fólki stafi bráð hætta af eldgosinu. Fjölmiðlar eiga líka að spyrja slíkra krefjandi spurninga fyrir hönd íbúanna. Því þegar öllu er á botninn hvolft þá eru það íbúarnir sem mestu skipta núna,“ segir Lára Zulima Ómarsdóttir fjölmiðlakona.
Í færslu sem Lára skrifar á Facebook birtir hún myndir sem hún fékk sendar og teknar í Grindavík við upphaf gossins 18. desember. „Á þeim sést að eldgosið er í vari og þeim sem í Grindavík voru stóð ekki bráð hætta af því. Mér er til efs, miðað við stöðuna á gosinu núna, að það sjáist frá Grindavík í dag. Meðan gýs við Sundhjúka þá er ekki mjög líklegt að það gjósi í sprungunni sem er í gegnum bæinn þótt vissulega gæti það gerst.“
Lára ber gosið saman við gosið í Eyjafjallajökli árið 2010, sem hófst 20. mars og stóð í 23 daga. Þann 14. apríl hófst gos að nýju sem stóð í 39 daga. „Í Eyjafjallagosinu fengu íbúar að vera heima að mestu þótt rýma hafi þurft að mig minnir þrisvar á þeim 39 dögum sem gosið stóð. Þá var sagt að valdboð af því tagi, að rýma heimili, verði að byggjast á því að fólk sé í bráðri hættu. Var það rétt ákvörðun að rýma Grindavík strax í byrjun nóvember og láta rýminguna standa yfir í svona langan tíma? Hefðu íbúar verið í bráðri hættu? Ef svarið er já, hvernig er þá hægt að réttlæta það að fullt af öðru fólki sem hefur verið þarna að störfum var lagt í slíka bráða hættu? Það þarf að spyrja þessarra spurninga,“ segir Lára.
Lára segir að stjórnvöld þurfi að spýta í lófana og finna alvöru úrræði fyrir íbúa. Spurningum eins og hvort íbúar fái einhvern tímann að fara aftur heim og þá hvenær, þurfi að svara strax en ekki eftir dúk og disk.
„Grindvíkingar sem ég hef talað við eru afar ósátt við hvernig stjórnvöld hafa staðið sig í þessum málum. Enn bólar ekkert á alvöru úrræðum í húsnæðismálum að mati margra Grindvíkinga. Mörg eru líka afar óánægð með að hafa þurft að vera svo lengi fjarri heimilum sínum, benda á að þau hafi búið við að sprungur opnist í áratugi. Einn nefndi sem dæmi við mig sprungur nærri kirkjugarðinum á Stað, þar hafi hestur horfið eitt sinn en fannst svo lifandi í sprungu.
Þá eru enn allt of margar fjölskyldur og einstaklingar frá Grindavík án húsnæðis. Ég skil að það þurfi að verja björgunarsveitarfólk og viðbragðsaðila og leyfa þeim að halda jól, eins og það var orðað í gær, en hvað með Grindvíkinga? Hvar eiga þau að halda sín jól?“
