Vigdís Ásgeirsdóttir birtir grein á Vísir.is þar sem hún gerir athugasemdir við að börn hennar þurfi að syngja trúarlega söngva og meðtaka guðsorð í gegnum þátttöku sína í kórastarfi skólans síns, sem vel að merkja sé ekki valfrjálst. Ekki kemur fram í hvaða skóla börn Vigdísar eru en hún ritar:

„Ég fylltist ánægju við að flytja í hverfið okkar. Bæði vegna fallegs og fjölskylduvæns umhverfis en ekki síst vegna þess að ég vissi að tónlist, kórastarf og skólahljómsveitastarf er í hávegum haft í bæjarfélaginu.

Krakkarnir mínir nutu þess að syngja með yndislegum leikskólakennurum í gegnum leikskólagönguna og ekki var laust við fiðring í maga mömmunnar þegar kom að því að börnin hæfu grunnskólagöngu, ekki síst vegna þess að þau voru að komast á aldur til að nema tónlist og syngja í kór. Þess má einnig geta að í skóla barnanna minna er kórastarf ekki valfag heldur komið inn í stundaskrá sem mér finnst frábært, enda söngkona sjálf og Íslendingar söngelskt fólk.“

Vigdís segist bera virðingu fyrir trú annarra en ekki trúa á neinn guð sjálf. Hún reyni eftir fremsta megni að tala upp í börnum sínu víðsýni og virðingu fyrir skoðunum og trú annarra. Hún segir hins vegar að þessa sömu viðsýni skorti í skólastarfið, hvað varðar trúmál:

„Í núverandi skólastarfi, þá fyrst og fremst kórastarfi, upplifi ég að ekki sé hlúð að börnunum mínum á sama hátt. Svo virðist sem kórastarf og kirkjustarf sé að mati stjórnenda kórs og skóla órjúfanleg hefð þar sem helstu samkomur og tónleikahald fer fram í kirkju hverfisins. Reglulega er foreldrum sendur póstur þess efnis að öllum börnum í vissum bekkjum sé boðið að taka þátt í barnamessum þar sem jafnvel er boðið upp á hoppukastala og pylsur á eftir. Spennandi ekki satt? Jafnvel geggjað stuð!

Ég hef tekist á við þetta á þann hátt að leyfa börnunum að velja sjálf hvort þau vilja taka þátt. Eitt skiptið valdi dóttir mín að syngja með kórnum sínum og ég sjálf mætti galvösk í mína fyrstu messu síðan ég fermdist (já, ég fermdist!). Þar fór fram trúboð. Börnunum voru kennd biblíuvers, þau greind og túlkuð og talað um kærleika guðs. Þar voru einnig sungin lög um kærleika guðs.“

Vigdís segir að þetta stangist á við kröfur nútímans um að börn búi við jöfn tækifæri. Hún bendir á að fjöldi barna búi ekki á kristnum heimilum. Hún segir:

„Því er það tímaskekkja að börn og foreldrar séu sett í þá stöðu að taka ýmist þátt í viðburðum sem fela í sér boðskap sem er andstæður gildum þeirra, eða að börnin geti að öðrum kosti ekki tekið þátt með samnemendum sínum!“