Þær hugmyndir sem Bryndís Haraldsdóttir setti fram á Alþingi í gær um að einstök hverfi í Reykjavík reyni að segja sig úr lögum við höfuðborgina og óska eftir inngöngu í önnur sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu eru dæmalaus della og sýna að þingmenn Sjálfstæðisflokksins séu gjörsamlega búnir að missa raunveruleikatengsl, að mati Dagfara á Hringbraut.
Það er Ólafur Arnarson sem heldur um penna Dagfara nú sem oft áður. Hann segir sjálfstæðismenn þjást af mikilli vanlíðan vegna eyðimerkurgöngu þeirra í Reykjavík frá því árið 1994, en borgin hafi áður verið krúnudjásn flokksins.
Hann rifjar upp að ítrekað hefur flokkurinn teflt fram borgarstjóraefnum sem kjósendur hafa hafnað og sent út í hafsauga. Þar megi nefna Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, Halldór Halldórsson, Eyþór Arnalds og nú síðast Hildi Björnsdóttur, sem virðist reyndar hafa horfið af vettvangi stjórnmálanna eftir að henni mistókst að afla fylgis fyrir flokkinn. Undir hennar „forystu“ hafi Sjálfstæðisflokkurinn fengið næst minnsta fylgi í Reykjavík frá upphafi. Ólafur veltir því fyrir sér hvort Kjartan Magnússon eða Friðjón Friðjónsson verði næstur undir valtarann, eins og hann orðar það.
„Við þessar aðstæður stígur fram einn af minni spámönnum þingflokks Sjálfstæðisflokksins, Bryndís Haraldsdóttir, og telur að íbúar í hverfum borgarinnar sækist eftir „úrsögn“ úr borginni yfir í nærliggjandi sveitarfélög. Þingmaðurinn ætti að vita betur. Hverfi, hópar eða einstaklingar segja sig hvorki úr né í sveitarfélög. Það gengur ekki þannig fyrir sig. Einhver í Valhöll ætti að reyna að útskýra fyrirkomulagið fyrir þingmanninum, sem ekkert virðist hafa lært af átta ára setu í bæjarstjórn Mosfellsbæjar, þannig að hann verði sér ekki frekar til skammar vegna þessarar dæmalausu þvælu,“ skrifar Ólafur.
Hvað varðar hvatningu Bryndísar til Vesturbæinga um að sækja um inngöngu í Seltjarnarnes skrifar Ólafur að eftir 40 ára forystu Sigurgeirs Sigurðssonar á bæjarstórastóli hafi árið 2002 tekið við fólk sem engu hafi komið í verk – öðru en að safna skuldum. Fyrst hafi Jónmundur Guðmarsson stöðu bæjarstjóra en hrökklast úr starfi og tekið við sem framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins. Næst hafi Ásgerður Halldórsdóttir sest í stólinn og í fyrra hafi Þór Sigurgeirsson, sonur Sigurgeirs bæjarstjóra, orðið leiðtogi flokksins og bæjarstjóri.
„Þrátt fyrir að nær engar stórar framkvæmdir hafi farið fram í sveitarfélaginu, enda var þeim flestum lokið í tíð Sigurgeirs, hefur það verið rekið með stöðugum halla samfellt í níu ár. Flokkurinn hefur þráast við að hafa útsvar í samræmi við það sem gengur og gerist í nágrannasveitarfélögum og því aukið á skuldasöfnun. Rembingur Sjálfstæðisflokksins við að reyna að státa af lægra útsvari en Kópavogur, Reykjavík og Hafnarfjörður hefur kostað Seltjarnarnesbæ skuldasöfnun og það að ekki er unnt að veita þá þjónustu sem íbúar eiga sjálfsagða kröfu til.“
Ólafur segir halla þessa litla 4.500 manna sveitarfélags hafa numið tveimur milljörðum króna á síðustu níu árum og þrátt fyrir góðan vilja núverandi bæjarstjóra hafi bærinn ekki bolmagn til að endur nýja ónýtt gervigras á fótboltavelli Gróttu sem sé hættulegt og hafi valdið alvarlegum slysum.
Þessar staðreyndir hefði Bryndís mátt kynna sér, að mati Ólafs, áður en hún kom með staðhæfingar sínar. Hann minnir á að í Mosfellsbæ, þar sem Bryndís var í forystu Sjálfstæðisflokksins. Þar hafi flokkurinn misst öll völd og Ólafur varpar fram þeirri spurningu hvers vegna svo sé.
Dagfara í heild má lesa hér.
