Vilhjálmur Birgisson hefur eftir Íslendingi sem búið hefur í áratugi í Færeyjum að uppreisn yrði í Færeyjum ef fólk þar þyrfti að þola þá húsnæðisvexti sem nú eru við lýði hér á landi. Hann segist ekki skilja langlundargeð Íslendinga gagnvart ástandinu hér. Viðkvæðið sé ávallt að engu sé hægt að breyta, þau sterku öfl sem stjórna samfélaginu taki það ekki í mál. Svo sé verkalýðshreyfingunni kennt um óstöðugleikann. Stjórnmálamenn verði að líta sér nær og horfa á það hvernig þeir fara með fólkið í landinu með vaxtaokri, óstöðugleika og fákeppni.

Vilhjálmur er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Markaðarins á Eyjunni.

Vilhjálmur Birgisson 4

„Af því að þú segir þetta, Ólafur, þá var viðtal líka við Íslending sem býr í Færeyjum, sem flutti út 1984 ef ég man rétt. Hann er með í Færeyjum óverðtryggt lán til 30 ára á fjögur prósent föstum vöxtum. Hann sagði í þessu viðtali að ef Færeyingar þyrftu að þola svona húsnæðisvexti eins og núna eru við lýði á Íslandi þá sagðist hann fullyrða að það yrði uppreisn í Færeyjum.“

Hann segist klóra sér oft í hausnum yfir langlundargeði okkar Íslendinga. „Við erum dálítið mikið þannig að við segjum: Þetta er bara svona. Þetta er bara svona, það er ekki hægt að breyta þessu. Þetta er kannski vegna þess að þessi sterku öfl sem stjórna íslensku samfélagi segja: Þetta er svona!“

Vilhjálmur segir ótrúlegt til þess að vita, hafandi verið á vettvangi verkalýðshreyfingarinnar í 20 ár – að sitja síðan undir því frá vissum stjórnmálamönnum að í raun og veru sé þetta verkalýðshreyfingunni allt um að kenna. „Ég held að þetta fólk ætti að líta sér nær og hugsa um það hvernig það er að fara með þegna sína sem þurfa að búa undir þessu vaxtaokri, óstöðugleika og fákeppni sem ríkir hér á landi.

Við skulum ekki gleyma því að vissulega erum við Íslendingar búsett í frábæru landi, tæru og fallegu. En aðal málið er það að landið okkar er stútfullt af auðlindum – auðlindum sem skila íslensku þjóðarbúi gríðarlegum tekjum. Það skiptir ekki máli hvort við erum að tala um sjávarútveg, hvort við erum að tala um orkufrekan iðnað eða hvort við erum að tala um sölu gagnvart þeim náttúruperlum sem við eigum í gegnum ferðamannaþjónustuna.“

Mestu máli skipti að þessum gæðum sé deilt með sanngjörnum og réttlátum hætti á milli þeirra sem hér búa. „Hér er að verða til gríðarlega fjársterkt fólk sem kaupir nánast allt upp á meðan við erum með fólk sem nær ekki endum saman frá mánuði til mánaðar og nær ekki að halda mannlegri reisn. Þetta er bara staðreynd í okkar samfélagi sem er algerlega til háborinnar skammar í samfélagi sem er svona ríkt af þeim auðlindum sem við eigum.“