Jakob Frímann Magnússon, þingmaður Flokks fólksins segir helstu ferðamannastaði hér á landi vera slysagildrur þar sem aldraðir ferðamenn, gjarnan áttræðir Ameríkanar í göngugrindum, detti og fótbrotni eða höfuðkúpubrotni vegna þess að aðstaðan þar beri ekki álagið sem nú er orðið vegna fjölda ferðamanna. Jakob er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Markaðarins á Eyjunni.

Markaðurinn - Jakob Frímann Magnússon - Skemmtiferðaskip.mp4

„Skemmtiferðaskipin hafa ekki verið reiknuð með í þeim fjölda ferðamanna sem hingað eru að koma á hverju ári en ég var rétt í þessu að koma úr miðbænum í Reykjavík og þar er ekki þverfótað fyrir skemmtiskiptafarþegum,“ segir Jakob. „Þeir vilja líka komast að Gullfossi og Geysi og hinum og þessum áfangastöðum,“ segir hann.

Jakob segir skemmtiferðaskipafarþegana í vaxandi mæli vera eldra fólk. „Að fara í skemmtiferðaskipasiglingu í dag er miklu ódýrara en það var. Kojurnar eru miklu ódýrari en rekstraraðilar skipanna ná inn fé á móti með því að selja ferðir hingað og þangað þar sem skipin koma að landi. Sumsé, áttræðir Ameríkanar í göngugrindum koma hér í massavís, detta, höfuðkúpubrotna, fótbrjóta sig, og allt sem hefði átt að vera búið að að laga er enn þá ólagað,“ segir Jakob.

Hann segir allt hér á Íslandi hafa miðast við 100-200 þúsund ferðamenn, að Íslendingum meðtöldum, sem hér voru að ferðast um landið áður. „Núna eru þetta orðnar 2,2 milljónir ferðamanna og álagið er orðið miklu meira en var. Þrengslin eru miklu meiri og erfiðara að fóta sig og átta sig. Ég segi að enginn hafi ímyndað sér það t.d. árið 2010 að slíkur vöxtur yrði í einni tiltekinni atvinnugrein á Íslandi og sá sem raungerst hefur í ferðaþjónustunni.“

Jakob segir þetta mestan part vera lúxusvandamál að leysa en samt að líkindum miklu stærra og víðfeðmara en við höfðum áður gert okkur grein fyrir. „Það sem meira er, sú þensla, sökum velgengni, sem hér hefur síðan bitnað á venjulegu fólki, íbúðareigendum sem borga miklu, miklu meira núna en þeir gerðu fyrir einu eða tveimur árum síðan og leigjendum sem verða fórnarlömb þessarar þenslu og áhrifa hennar. Það þyrfti að tífalda tafarlaust innviðasjóð ferðaþjónustunnar, sem er upp á einn milljarð á ári, og taka á verstu slysagildrunum og þeim stöðum sem eru ekki öruggir, auk þess sem við þyrftum að fara í miklu hraðari tvöföldun vega og brúa og annarra öryggisþátta.“