Ragnhildur Þórðardóttir, betur þekkt sem Ragga nagli, fjallar í sínum nýjasta pistli á Facebook um samviskubitið sem við fáum mörg þegar dagurinn okkar er ekki fullur frá morgni til kvölds af einhverjum verkefnum.
Við fáum samviskubit ef hver nanósekúnda af deginum er ekki fyllt í topp af gagnlegum afköstum.
Svara tölvupóstum. Klára bókhaldið. Fara í hreinsunina. Setja í uppþvottavél. Borga reikningana. Hengja úr þvottavélinni. Og á meðan hlusta á hljóðbók um sjálfshjálp.
Annars erum við ekki að standa okkur.
Við tengjum virði okkar sem manneskju við að vera lúsiðin og haka í öll boxin á to-do listanum.
Við erum í stöðugum samanburði hvort við gerum meira eða minna en náunginn.
Það vekur sektarkennd á stærð við Síberíu ef við erum ekki að hamast eins og rjúpan á staurnum uppbókuð með verkefni frá dögun til dimmu.
Bestu hugmyndirnar koma samt frekar þegar við erum alveg að sofna, skrúbba okkur í sturtu, að krúsa Miklubrautina.
Þessi augnablik sem okkur finnst vera tímasóun í ekki neitt er akkúrat tíminn sem heilinn er að flokka og skipuleggja allt infóið.
Það er líka mögulega eini tíminn sem þú virkilega hlustar á innra samtalið.
Líkaminn er vegasalt…eða ramb eins og Hafnfirðingurinn segir.
Líkaminn vill ying og yang, upp og niður, fram og til baka, hægri vinstri…. tja tja tja…
Lotur af krepptum hnefa í vinnu og heimilisverkum krefjast þess að inn komi lotur af sjálfsrækt og hvíld.
Stundum er hvíldin „að gera EKKERT “ en er í raun að gera fullt.
Róa niður streitukerfið og koma þér í sefkerfið.
Taka pásu frá kröfum annarra og umhverfisins.
Setja þig í forgang.
Hlaða á orkukerfið þitt.
Hlusta á líkamann og hvílast.
Hvíla heilann með að vera passífur neytandi afþreyingarefnis.
Að forgangsraða sjálfum sér er ekki eigingirni.
Það er djúp nauðsyn að hvílast til að verða betri manneskja og geta þannig sinnt fólkinu í kringum þig, vinnunni og lífinu af þeirri alúð sem það krefst.
Samviskubit og sektarkennd eiga ekki heima í sjálfsrækt og hvíld…. nema þú hafir sparkað í kettling á leiðinni upp í sófann.
