Hanna Katrín Friðriksson, þingflokksformaður Viðreisnar, segir að Davíð Oddsson, ritstjóri Morgunblaðsins, hafi ekki getað leynt þórðargleði sinni eftir að tilkynnt var á föstudag að útgáfu Fréttablaðsins yrði hætt og útsendingar Hringbrautar myndu stöðvast.
Hanna gerir þetta og stöðu fjölmiðla að umtalsefni í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.
Hún segir að viðbrögðin við þessum risastóru tíðindum hafa verið allskonar. Algengustu viðbrögðin hafi verið á þá leið að um sé að ræða högg fyrir fjölmiðlun á Íslandi og slæm tíðindi fyrir lýðræðislegt samfélag.
„Svo eru það þeir sem hemja ekki þórðargleði sína líkt og ritstjóri Morgunblaðsins í Reykjavíkurbréfi helgarinnar. Líklega er það þó frekar gamli stjórnmálaforinginn sem fagnar afdrifum þessa frjálslynda, alþjóðasinnaða og hófsama miðils en ritstjórinn sem gleðst yfir því að samkeppnin verður minni á fjölmiðlamarkaði,“ segir Hanna en í Reykjavíkurbréfi sínu sagðist Davíð í fyrstu hafa talið að búið væri að loka fyrir umferð um Hringbraut en ekki sjónvarpsstöðinni. Kvaðst hann hafa óttast að komast ekki í vinnuna á rafmagnsbílnum sínum af þeim sökum. Hann hnýtti svo í Fréttablaðið í bréfi sínu og virtist sýna erfiðu rekstrarumhverfi fjölmiðla hér á landi lítinn skilning.Hanna er þeirrar skoðunar að það sé ekki fjöldi keppinauta á markaði sem eru að fara illa með fjölmiðlana þótt vissulega skipti hann máli. Það sé miklu frekar umgjörðin sem er biluð.
„Þegar bilaða umgjörðin er rædd stoppa flestir við þá staðreynd að ríkismiðillinn RÚV er að keppa við einkamiðla á auglýsingamarkaði, auk þess að geta gengið að tryggum greiðslum úr ríkissjóði. Þar er vissulega skakkt gefið,“ segir Hanna sem óttast þó afleiðingar þess ef leggja á blátt bann við því að RÚV afli sér tekna með auglýsingum.
„Fjölmiðlar eiga að veita valdhöfum aðhald, það er brýnasta verkefni þeirra. Þess vegna er hrollvekjandi að fylgjast með kerfisbundnum upphrópunum úr hópi þeirra sem lengst hafa ráðið för í íslensku samfélagi um hömlulausan áróður fréttastofu RÚV og ætlaða misbeitingu miðilsins. Kannanir hafa þó sýnt að þjóðin treystir þessum fjölmiðli sínum vel. Staðan er óviðunandi. Ráðherra málaflokksins, Lilja D. Alfreðsdóttir, er ekki öfundsverð af því að ná samstöðu um aðgerðir og það mun taka tímann sinn ef marka má reynsluna,“ segir Hanna og bætir við að þangað til þurfum við málamiðlanir, til dæmis drífa í því að skattleggja auglýsingatekjur erlendra netmiðla hér á landi.
„Hætta þeim tvískinnungi að banna íslenskum miðlum að birta áfengisauglýsingar, enda berast þær Íslendingum daglega eftir öðrum leiðum. Og það þarf að setja RÚV einhverjar hömlur til að draga úr yfirburðastöðu fjölmiðilsins á auglýsingamarkaði. Erfitt rekstrarumhverfi einkarekinna fjölmiðla er sannarlega ekki séríslenskt fyrirbæri. Við erum hins vegar í annarri stöðu en önnur stærri samfélög. Viðkvæmari en einnig í betra færi til að bæta úr. Verkefnið er að ná samstöðu um þær breytingar á fjölmiðlamarkaði sem jafna samkeppnisstöðu fjölmiðla. Þegar þær liggja fyrir höfum við betri sýn á það hver þörfin á sérstökum ríkisstyrkjum til einkarekinna fjölmiðla er.“
