Hildur Sverrisdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, tekur púlsinn á kjaramálunum sem eru í brennidepli núna. Í grein sem hún birtir í Morgunblaðinu í dag bendir hún á að lífskjör snúist ekki bara um krónutöluhækkanir launa en laun séu þó há hér í öllum alþjóðlegum samanburði.

Hildur bendir á að þrátt fyrir háa verðbólgu sé útlit fyrir að kaupmáttur heimila vaxi á þessu ári, en hann hafi vaxið mikið undanfarin ár, öfugt við þróunina í nágrannaríkjunum:

„Um­tals­verðar launa­hækk­an­ir urðu á al­menn­um vinnu­markaði en alls hækkaði launa­vísi­tala um 12,4% á síðasta ári. Að auki fólust tals­verðar kjara­bæt­ur í tekju­skatts­breyt­ing­um síðustu ára­móta sem skila meiri tekju­aukn­ingu yfir ára­mót­in en sem nem­ur verðbólgu.

Til­færslu­tekj­ur frá rík­inu til þeirra sem minnst hafa á milli hand­anna, bæt­ur al­manna­trygg­inga, hús­næðis­bæt­ur og barna­bæt­ur, hækkuðu einnig. Ágæt staða heim­il­anna heilt yfir birt­ist í þeirri staðreynd að van­skil heim­il­anna á lán­um hafa ekki mælst minni und­an­far­inn ára­tug.“

Laun hækka meira en framleiðni

Hildur segir þróun launa vera umfram þróun framleiðni. Það sé staða sem allir tapi á. Hún segir jafnframt að viðleitni til að leggja áherslu á hækkun lægstu launa hafi borið árangur:

„Svo verðbólg­an lækki að mark­miði þurfa aðgerðir Seðlabank­ans, op­in­berra fjár­mála og ákv­arðanir á vinnu­markaði að miða að sama marki. Hækki út­gjöld hins op­in­bera eða laun á vinnu­markaði um­fram það sem fram­leiðsla hag­kerf­is­ins leyf­ir get­ur það ein­fald­lega ekki leitt til ann­ars en verðbólgu sem brýst svo fram í hærri vöxt­um og kaup­mátt­ar­rýrn­un.

Þróun launa nú er um­fram þróun á fram­leiðni. Það er staða sem verður að gefa gaum, ann­ars töp­um við öll, og allra mest þau sem átti kannski mest að koma til aðstoðar með hærri laun­um.

Við höf­um náð góðum ár­angri und­an­far­in ár með því að skoða hvernig raun­veru­leg­ur kaup­mátt­ur skil­ar sér til fólks. Lægstu laun hafa ein­mitt verið í brenni­depli, með ágæt­um ár­angri.“

Hildur segir brýnt að tryggja að framleiðni standi undir launahækkunum og til að svo megi verða þurfi nýsköpun að blómstra. Áhyggjuefni sé að hér séu takmarkanir á erlenda fjárfestingu meiri en gengur og gerist í nágrannaríkjunum. Hún víkur síðan að kjaradeilum og fyrirkomulagi stéttarfélaga en hún segir þau vera allt of mörg í landinu:

„Kjara­deil­ur og verk­falls­rétt­ur eru mik­il­væg­ur part­ur af sam­fé­lag­inu. Það seg­ir sig þó sjálft að 150 stétt­ar­fé­lög á litla ís­lenska vinnu­markaðinum er glóru­laus staða. Það hlýt­ur að vera hægt að horfa til hinna nor­rænu land­anna og taka mið af nor­ræna vinnu­markaðsmód­el­inu sem breytt­ist í heild­stæðari og skil­virk­ari átt þegar þau stóðu frammi fyr­ir sama kröfu­h­arða lög­mál­inu um línu­dans fram­leiðni og launa.“