Gísli Rafn Ólafsson, þingmaður Pírata, segir að þingkonur á Íslandi séu enn að verða fyrir áreitni og niðurlægjandi athugasemdum frá þingmönnum, ráðherrum og embættismönnum á bak við tjöldin.
Gísli vekur athygli á þessu í pistli sem hann ritaði hjá Vísi.
„„Það má ekkert lengur” er yfirskrift átaks sem starfsendurhæfingarsjóðurinn VIRK setti í loftið nú á haustmánuðum til þess að vekja athygli á þeirri skekkju sem felst í slíkum hugsunarhætti og afvopna þau sem nota hann til þess að afsaka og viðhalda rótgróinni misbeitingu valds á vinnustöðum.“
Gísli segir að of lengi hafi tíðkast innan stjórnmála hér á landi að valdi sé misbeitt og að stjórnmálamenn líti sem svo á að þeir séu hafnir yfir þau „siðferðislegu viðmið sem samfélagið hefur sett“.
„Hvenær varð það allt í lagi að ráðherrar viðurkenndu að hafa brotið lög, en þyrftu samt ekki að sæta ábyrgð? Hvenær varð það allt í lagi að ráðherrar ættu skúffufélög í skattaskjólum og greiddu ekki skatta? Hvenær varð það allt í lagi að tala illa um samstarfsfélaga og fólk í jaðarhópum og nota áfengisdrykkju sem afsökun? Hvenær varð það allt í lagi að embættismenn og ráðherrar gætu haldið að sér gögnum um misbeitingu valds kollega sína án þess að þurfa að birta þau? Hvenær varð það allt í lagi að selja ættingjum sínum ríkiseignir á gjafverði og skella svo skuldinni á einhvern annan?“
Gísli segir að dæmin séu endalaus og virðist oft sem að það nægi fyrir viðkomandi að þegja og loka sig af í smástund þar til fjölmiðlar fara að elta næsta skandal. Þá sé allt gleymt og grafið og viðkomandi stjórnmálamaður geti haldið áfram ótrauður.
„Einstaka sinnum er einhverjum misboðið og stjórnarsamstarfið springur, en undanfarin ár hafa sýnt okkur að þolmörkin til þess að sprengja ríkisstjórnina hafa bara aukist – því vald er mikilvægara en gott siðferði.“
Gísli segir að á bak við tjöldin séu þingkonur enn að verða fyrir áreitni og niðurlægjandi athugasemdum „frá þingmönnum, ráðherrum og embættismönnum.“
„Áreitnin er ekki eins opinská og líkamleg og fyrir #metoo byltinguna, en lifir þó enn góðu lífi. Á sama tíma er hatursorðræðan sem blossar á samfélagsmiðlum þungur baggi á þeim sem eru nýlega byrjuð í stjórnmálum og hafa ekki áður orðið fyrir slíkum árásum“
Gísli minnir á að innan Alþingis gildi siðareglur. En það séu reglur í orði en ekki á borði og í reynd frekar bitlaus verkfæri.
„Fyrsta skiptið sem mál fór alla leið í því ferli var þegar þær voru notaðar sem pólitískt vopn, en ekki til þess að taka á alvarlegum siðferðislegum brotum þingmanna og ráðherra.
Við hljótum öll að gera þær kröfur til þeirra sem gegna þessum trúnaðarstöðum fyrir þjóðina að þeir sem hegða sér á þennan hátt sæti ábyrgð fyrir gjörðir sínar, ekki bara af því að „það má ekkert lengur“, heldur af því þetta hefur aldrei mátt.“