Svona hefst grein eftir Karl Guðlaugsson, tannlækni og MPM, á vef Vísis. Hún ber fyrirsögnina „Teneferðir seðlabankastjóra og hamsturinn ég“. Umfjöllunarefnið eru vaxtahækkanir seðlabankans.
Segir Karl að hann, eins og aðrir hamstrar í millistéttinni hér á landi, búi við íslenska krónu. Fyrir ári hafi hann verið búinn að greiða skuldir sínar niður í 35 milljónir. Þá hafi hann ákveðið að fara í smá framkvæmdir í húsinu sínu en það er metið á 150 milljónir.
Hann segir að sumarið 2021 hafi heildarskuldir hans og litla fyrirtækisins hans verið 45 milljónir. Mánaðarleg afborgun af þessu var 180.000 krónur. Nú í nóvember var afborgunin komin upp í 290.000 krónur. Á einu ári hafa afborganirnar því hækkað um 110.000 krónur.
Hann segist ekki hafa áhyggjur af sjálfum sér, hann haldi bara áfram að hlaupa fyrir bankann sem hafi tugi milljarða í vaxtatekjur á ári.
„Ég þarf ekki að eiga tvo bíla og sel því annan þeirra, ég mun fara sjaldnar út að borða og veiti mér ekki lengur þá ánægju að renna við hjá þeim Sante-mönnum til að kaupa góð vín og fer einni ferðinni sjaldnar á gönguskíði norður. En ég hef áhyggjur af unga fólkinu sem tók jafnhátt lán og ég til að koma sér þaki yfir höfuðið. Hvorki ég, né þetta unga fólk mun geta hitt seðlabankastjóra og peningastefnunefnd Seðlabankans á Tenerife á næsta ári. Nei í alvöru, hættið að reikna ykkur út í hið óendanlega í excel-skjalinu ykkar og farið að nota heilann og hugsa,“ segir hann að lokum.
