Í grein á vef Vísis fjallar Stefán Ólafsson, prófessor emeritus við HÍ og sérfræðingur hjá Eflingu-stéttarfélagi, um ákvörðun bankans.
Hann segir bankann réttlæta hækkunina með þeim rökum að einkaneysla sé of mikil. Kaupmáttur fólks sé of mikill og of margir fari til Tenerife. Of miklu sé eytt erlendis. Þetta valdi því að viðskiptahallinn sé of mikill og gengi krónunnar hafi lækkað en Stefán segir að seðlabankinn hafi leyft genginu að lækka sem auki svo verðbólguna enn meira. Segir Stefán Ásgeir Jónsson, seðlabankastjóra, segja þetta vera vandann í hnotskurn og það þurfi að draga úr kaupmætti almennings.
Hann gagnrýnir síðan stýrivaxtahækkanirnar á árinu og segir þær hafa gengið út í öfgar. Stýrivextirnir séu þrisvar til fimm sinnum hærri en hjá nágrannaþjóðunum og þar sé verðbólgan jafnvel hærri, ef húsnæðisliðurinn sé undanskilinn.
„Er það fólk úr lægri tekjuhópunum sem er að þjaka þjóðarbúskapinn með ofneyslu? Fólkið sem á í basli við að ná endum saman? Auðvitað ekki. Það er fólkið sem er með hærri tekjurnar og á meiri eignir sem skapar vandann. Það eru þau sem fara fimm sinnum til Tenerife á ári. Síðan tekur Seðlabankinn að sér að leggja verulega auknar vaxtabyrðar á skuldugt fólk í lægri tekjuhópunum – til að draga úr neyslu þeirra. Það er verið að hengja verkafólk fyrir hátekjufólk,“ segir hann.
Hann bendir á að auknar byrðar á almennt launafólk, sem glími nú þegar við óhóflegan húsnæðiskostnað, muni ekki draga úr ofneyslu þeirra sem tilheyra efnaðri hluta þjóðarinnar.
„Það sem væri eðlilegra að gera væri að setja strax á aukna skatta á hærri tekjuhópa og stóreignafólk, til að hemja ofneyslu þeirra sem eru að skapa þennan vanda. Jafnvel mætti takmarka utanlandsferðir eða skattleggja þær sérstaklega til að hemja óhófið,“ segir hann.
Hann lýkur síðan grein sinni á að segja að efnaða fólkið, sem er að eyða svo miklu að til vandræða horfi, geti að sjálfsögðu greitt hærri skatta.
