Leit stendur enn yfir af tvítuga strokufanganum Gabríel Douane Boama sem strauk frá lögreglu við Héraðsdóm Reykjavíkur á þriðjudaginn. Þar stóð yfir aðalmeðferð í máli þar sem Gabríel er grunaður um að hafa í félagi við aðra menn neytt mann til þess að millifæra á sig 892 þúsund krónur með hótunum um líkamsmeiðingar og líflát.
Þrátt fyrir ungan aldur er afbrotaferill Gabríels skuggalegur en hann var fyrst ákærður fyrir ofbeldisbrot aðeins 16 ára gamall og hefur síðan margsinnis komist í kast við lögin.
Því miður hefur talsvert borið á rasískum og miðurfallegum athugasemdum í garð Gabríels á samfélagsmiðlum fjölmiðla. Ingibjörg Ottesen, sem kynntist Gabríel á táningsaldri, fékk þá nóg og skrifaði pistil um kynni sín af pilti sem vakið hefur talsverða athygli. . Gabríel hafi verið hlýr og elskulegur strákur sem villst hafi af leið.
Ingibjörg Ottesen
Kurteis og elskulegur í alla staði
„Mig langar til að segja ykkur frá kynni mín af ungum dreng, sennilega var hann þrettán ára. Ég tók strax eftir honum, hávaxinn fallegur og ekki síður góðlegur og brjálæðislega efnilegur körfuboltastrákur. Það var ekki hægt annað en að þykja vænt um hann, kurteis og elskulegur í alla staði svo voru foreldrar og systkini hans einnig oft niður í Valsheimili svo ég kynntist þeim líka. Elskulegt fólk í alla staði,“ skrifar Ingibjörg.
Dóttursonur hennar og Gabríel urðu bestu vinir og því kom Gabríel oft í heimsókn á heimili hennar þar sem hann var aufúsugestur. Hún hafi síðast hitt Gabríel fyrir tæpum þremur árum síðan og þá orðið þess áskynja að eitthvað væri öðruvísi við hann þó hann væri samt ennþá hlýr og kurteis. Hún hafi svo í vetur heyrt frá körfuboltamóður sem hún þekkir að Gabríel hefði villst af leið í lífinu og væri sennilegast að berjast við fíkniefnadjöfulinn.
„Hvað fór úrskeiðis? Ég varð aldrei vör við neitt sem benti til þess að svona færi fyrir honum, en hversu oft höfum við séð mannvænlegustu börn verða að ógæfufólki?,“ spyr Ingibjörg. Að hennar mati höfum við misst alltof mikið af ungu fólki vegna slælegra úrræða og nauðsynlegt sé að tekið verði á málum og forgangsraðað á annan hátt.
Ingibjörg segist sjálf hafa upplifað sláandi rasisma í garð Gabríels. Rasismi sé mögulega djúpstæðari í íslensku samfélagi en við viljum viðurkenna.
„Ég man eftir einu atviki fyrir 6 árum sem sló mig. Gabríel var valinn í lið upp fyrir sig, enda ofboðslega efnilegur. Mamma hans sat nálægt mér og það var einhver strákur þarna kannski 15-16 ára og fór að segja svo við heyrðum að Gabríel væri svo góður í körfubolta af því hann væri fæddur til að sveifla sér í trjánum. Ég man þetta ekki orðrétt, ég varð undrandi og hélt að mamma hans yrði brjáluð, en hún var hin rólegasta,“ segir Ingibjörg.
Hún segir hafa rætt málið málið við dótturson sinn sem sagði að slíkar uppákomur varðandi Gabríel gerðust reglulega. Íslendingar væru einfaldlega rasistar að hans mati.
„Ég vona svo sannarlega að Gabríel finnist sem allra fyrst og það verði hægt að hjálpa honum til að verða það sem ég held að hann sé í raun og veru,“ skrifar Ingibjörg.
