Í grein sinni segir Adler að staðan í höfuðstöðvum ESB í Brussel sé viðkvæm, raunverulegur ótti sé til staðar um að Evrópa sé að sogast inn í verstu öryggismálakrísu sína áratugum saman. En þessi ótti birtist ekki eingöngu í áhyggjum af langvarandi stríði Rússa og Úkraínu. Segir Adler að fáir telji Rússa búa yfir nauðsynlegum hernaðarmætti eða stuðningi heima fyrir til að standa í langvarandi stríði.
Aðaláhyggjuefnið sé að Rússar séu að reyna að reka fleyg á milli Evrópuríkja og raska jafnvæginu í álfunni sér í hag. En vandinn sem ESB stendur frammi fyrir er að aðildarríkin eru engan veginn samstíga í hvernig eigi að taka á málum.
Eins og fram hefur komið þá hafa Rússar stefnt miklu herliði að úkraínsku landamærunum en hvað þeir ætla sér næst er óljóst. Vesturlönd telja að Vladímír Pútín, forseti, hafi lagt of mikið undir í málinu til að geta dregið sig út úr því án þess að geta sýnt fram á einhvern árangur af þessu brölti.
