Hann segir að sjaldan eða aldrei hafi niðurstaða kosninga verið jafn ófyrirséð og nú er. Þar skiptir miklu hversu margir flokkar eiga möguleika á að komast inn á þing en hann bendir einnig á að ekki dragi úr óvissunni að fleiri en einn þeirra muni hugsanlega ekki ná inn manni.
„Staðan eftir kosningarnar verður flókin. Það er nokkurn veginn augljóst, meira að segja þótt núverandi ríkisstjórnarflokkar haldi þingstyrk sínum og geti fyrir vikið haldið áfram samstarfi sínu. Það er nefnilega ekkert gefið í þeim efnum. Bakland Vinstri grænna er óánægt með samstarfið með Sjálfstæðisflokknum. Það er í sjálfu sér eðlilegt, enda tilheyra flokkarnir hvorum endanum á pólitíska litrófinu. Og þessar tvær fylkingar eru vanari því að uppnefna hvor aðra og úthrópa en að vinna saman í sátt,“ segir Sigmundur.
Hann bendir síðan á að því hafi verið haldið fram að Katrín Jakobsdóttir, forsætisráðherra og formaður VG, sé í kjörstöðu og ráði hvaða flokkar verði í næstu ríkisstjórn. Hún geti auðveldlega myndað vinstristjórn með Samfylkingunni, Pírötum og hugsanlega Sósíalistaflokknum en líklegra sé að Framsóknarflokkurinn yrði með í slíku samstarfi. Hún geti einnig hunsað þessa flokka og haldið áfram að vinna með Sjálfstæðisflokknum. „Í öllu falli ráði Katrín miklu, jafnvel mestu, um það hvort næsta stjórn verði áfram sú sama og verið hefur eða að einhvers konar vinstristjórn verði mynduð,“ segir hann.
Því næst víkur Sigmundur að þriðja kostinum sem hann segir að mörgum hafi yfirsést. Er það ríkisstjórn undir forystu Sigurðar Inga Jóhannsson, formanns Framsóknarflokksins. „Hann er sá formanna ríkisstjórnarflokkanna sem hefur líklega hæstu spilin á hendi, án þess þó að því hafi verið nokkur gaumur gefinn. Sigurður Ingi er í lykilstöðu til að mynda miðjustjórn. Hann er í bílstjórasætinu og þarf ekki annað en að blikka formenn Samfylkingar, Viðreisnar og Pírata svo þeir stökkvi um borð í Framsóknarrútuna,“ segir Sigmundur og segir að það yrði pólitískur stórsigur fyrir Sigurð Inga að komast í forsætisráðuneytið núna þegar Framsóknarflokkurinn hefur jafnað sig eftir klofninginn fyrir fjórum árum. „Nú er hans möguleiki að leiða stjórn. Sá möguleiki kemur mjög líklega ekki aftur. Og það vegur þungt eftir mánuð,“ lýkur Sigmundur máli sínu með að segja.
