Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, framhaldsskólakennari og forkona jafnréttisnefndar Kennarasambands Íslands (KÍ), sakar Knattspyrnusamband Íslands um kvenfyrirlitningu sem hafi grasserað innan sambandsins til margra ára. Hún ræðir þetta í pistil á Vísi.

„Fyrir nokkru steig ung kona fram og sagði frá hópnauðgun sem hún varð fyrir árið 2010. Lýsingin á ofbeldinu er hroðaleg og glæpurinn varðar við margra ára fangelsi. Það hafði þó ekki meiri áhrif á gerendurna en svo að þeir gerðu grín að nauðguninni daginn eftir. Forherðingin algjör. Í frásögninni kemur fram hvaða afleiðingar þessi unga kona hefur þurft að burðast með. Lýsingin er þyngri en tárum taki. Þolandanum var eindregið ráðlagt að kæra ekki, við ofurefli væri að etja,“ segir Hanna en hún heldur því fram að gerendurnir séu leikmenn íslenska karlalandsliðsins í knattspyrnu.

Hún segir þetta ekki vera eina dæmið um landsliðsmenn sem beita konur ofbeldi og að til séu frásagnir frá konum sem hafa verið beittar kynferðislegu- og heimilisofbeldi. Hún segir þöggunina vera algjöra og að KSÍ beri ábyrgð á henni.

„Nú er KSÍ leiðandi afl í íslensku íþróttalífi. Fram til þessa hefur sambandinu ekki tekist að vera afgerandi í jafnréttismálum né náð miklum árangri, þó svo að heimasíða þeirra skarti fínni jafnréttisstefnu og -áætlun. Uppeldishlutverk KSÍ er stórt og mikið. Börn, ungmenni og fullorðið fólk líta upp til þeirra leikmanna sem vel gengur og þeir eru dýrkaðir og dáðir. Þau sem lengst ná eru fyrirmyndir þúsunda, það er mikil ábyrgð,“ segir Hanna og spyr hvort KSÍ ætli að halda áfram að þagga niður ofbeldi sem gerendur á vegum sambandsins hafi beitt.

Hanna spyr einnig hvort að sambandið vilji vera gerendameðvirkt og fórna stúlkum og konum á altari keppniskarla.

„Í þessu samhengi er KSÍ tvær leiðir færar, annars vegar að halda áfram að senda þau skýru skilaboð til stráka og karla að þeir geti beitt konur miskunnarlausu ofbeldi, án þess að það hafi nokkur áhrif á velgengni þeirra og því síður að þeir þurfi að axla ábyrgð á gerðum sínum. Skilaboðin til stúlkna og kvenna frá KSÍ eru að þær þurfi að sætta sig við ofbeldið af hálfu karla og þegja yfir því, annars verði þær sakaðar um lygi. Að ofbeldismenning sé sjálfsögð og eðlileg. Að mikilvægi karla sé óumdeilanlega meira en kvenna,“ segir Hanna.

Hún segir hina leiðina fyrir KSÍ vera að vera hluti af lausninni og rjúfa vítahring ofbeldis, þöggunar og kvenfyrirlitningar. Taka skýra afstöðu með þolendum, jafnrétti og réttlætinu.

„Þögnin er ekki hlutlaus – heldur afstaða með ríkjandi ástandi. Ég óska KSÍ þess að þar láti fólk ekki kappið og gerendameðvirknina bera siðferðið ofurliði. Ég óska þess að KSÍ taki af skarið af styrk, hugrekki og samfélagslegri ábyrgð – fyrir okkur öll og fyrir framtíðina,“ segir hún að lokum.