Opnun nýrra sjóbaða á Kársnesi í Kópavogi fyrir nokkrum dögum hefur vakið mikla athygli og margir telja að hér sé risin ferðamannaparadís sem eigi eftir að njóta vinsælda um ókomna framtíð.
Guðni Ágústsson, fyrrverandi ráðherra, stingur niður penna í Morgunblaðinu í dag og skefur ekki utan af því. Guðni hefur svo sannarlega ekkert á móti sjóböðum en það er nafngiftin „Sky Lagoon“ sem stingur í augu hans. Telur hann nafngiftina vera hluta af þróun þar sem miðaldra karlmenn í atvinnulífinu grafa undan íslenskri tungu.
Guðni segir:
„Oft heyrist að börn og unglingar séu íslenskunni verst og séu mest enskuskotin í tali. Þetta er alrangt. Þau læra erlend tungumál strax en stærstur hluti þeira talar gott móðurmál. En börnin læra það sem fyrir þeim er haft. Ég held að verstu óvinir íslenskunnar séu miðaldra karlar í atvinnurekstri. Fyrirtækjanöfnin eru til vitnis um það. Dauði íslenskunnar blasir við í nafngiftum fyrirtækja og er brennimerkt á stafn og dyr, erlend nöfn og heiti. Þótt mennta- og menningarmálaráðherra Lilja Alfreðsdóttir geri margt til að styrkja stöðu íslenskrar tungu og reyni að bjarga bókaútgáfunni, þá kemur atvinnulífið úr allt annarri átt og vanvirðir grundvallaratriði nafngifta fyrirtækja.“
Guðni bendir á að árið 2011 hafi Alþingi sett ákvæði í stjórnarskrá Íslands um að íslenska sé þjóðtunga landsins. „Þjóðtungan er sameiginlegt mál landsmanna. Stjórnvöld skulu tryggja að unnt verði að nota hana á öllum sviðum íslensks þjóðlífs,“ segir í ákvæðinu. Guðni telur að sú árátta að gefa íslenskum fyrirtækjum ensk heiti brjóti gegn því.
Til samanburðar bendir Guðni á að heitið Bláa Lónið sé afburðagott. Eigendur Sky Lagoon hefðu átt að fara svipaða leið:
„Skýjalónið eða Skýjaborgin hefði verið kjörið og lýsandi nafn á „Sky Lagoon“, því þar verða gestirnir skýjum ofar af sælu.“
Guðni gagnrýnir að atvinnurekendur borgi ráðgjöfum fyrir að setja útlend nöfn á fyrirtæki sín sem staðsett eru á Íslandi:
„Við eigum eitt elsta mál heimsins. Þú myndir, lesandi góður, skilja Ingólf Arnarson, fyrsta landnemann í Reykjavík, ef þú mættir honum á Arnarhóli. Ingólfur mundi spyrja þig: „Hví þetta rugl í nafngiftum, land þjóð tunga, þrenning sönn og ein,“ myndi hann mæla og bæta við: „Það er íslensk tunga sem hefur mótað land þitt og höfuðborg þess.“ Nema enska sé talmál himnaríkis? Og karlinn farinn að ryðga í tungumálinu.
Eyjafjallajökull var skemmtilegasta vekefni sem fréttamenn um víða veröld reyndu að bera fram, besta ókeypis auglýsing allra tíma. Grindvíkingar nefndu nýja hraunið Fagrahraun, rammíslenskt og lýsandi. Hvers vegna leggur ríkið milljarða í móðurmálskennslu þegar misvitrir atvinnurekendur borga ráðgjöfum fyrir að setja útlend nöfn á fyrirtækin, staðsett á Íslandi? Tungumálið er okkar stærsta eign ásamt landinu sjálfu og gerir okkur að þjóð. En kannski er öllum sama um forna frægð móðurmálsins, lands og þjóðar!“
