Jónas skrifar grein í Morgunblaðið í dag sem nefnist „Á svörtum lista kínverskra heimsvaldasinna“. Í henni rifjar hann upp að hann hafi orðið þess heiðurs aðnjótandi að lenda á svarta lista Kínverska alþýðulýðveldisins fyrir greinaskrif sín sem hafi ekki fallið Kínverjum í geð. „Hafa þeir nú notað tækifærið og sett mig á svartan lista til að sýna vanþóknun sína á mér og þá ekki síst vegna stuðningsyfirlýsingar íslensku ríkisstjórnarinnar við Úígúra, sem Kínverjar virðast fara með eins og skepnur,“ segir Jónas.
Hann segir síðan að heimurinn hafi fulla samúð með Úígúrum, það hafi yfirlýsingar ýmissa þjóða sýnt. „Sama gildir líka varðandi Kínaveiruna. Hversu óþægilegar sem þessar staðreyndir eru Kínverjum, þá geta þeir ekki endalaust neitað þeim, því þetta er nokkuð sem allur heimurinn veit um. Stöðug neitun á alkunnum staðreyndum dregur bara úr trúverðugleika Kínverja varðandi heimsvaldasýn þeirra,“ segir hann.
Hann víkur síðan að blaðagreinum sendiherra Kína á Íslandi og formanns vinafélags Íslands og Kína og lýsingum þeirra á „hvernig það eigi í dag að vera mulið undir Úígúrana í Kína, sem er þvert á staðreyndir,“ segir hann.
Hann líkir síðan Kínverjum við vælandi smákrakka sem kvarta undan Jónasi sem er alltaf að hrekkja þá. „Það sem undrar mig þó mest varðandi þessa svartlistun Kínverja á mér er hversu marklaus og bitlaus hún er og skilar akkúrat engu fyrir Kínverja, þvert á það, sem hlýtur að hafa verið stefnt að. Svartlistunin hefur aðeins gert mig frægan í nokkra daga og fært mér mikinn stuðning almennings, sem örugglega hefur ekki verið ætlunin hjá kínverskum stjórnvöldum,“ segir hann.
Hann segir síðan að núningur hans og Kínverja hafi hafist löngu áður en hann birti fyrstu grein sína, þar sem hann gagnrýnir Kínverja, 2013. Þetta hafi hafist 2005 í tengslum við óskir kínverska sendiráðsins, sem var þá á Víðimel 29, um að reisa bílskýli á lóðinni. Segist Jónast hafa barist á móti þessu sem næsti nágranni sendiráðsins og hafi beiðni Kínverjanna verið hafnað.
