Joe var týpísk bandarísk lögga, hann var í hernum í fjögur ár og kom svo aftur til baka í heimaþorpið sitt, Fox Lake í Illinois, og gerðist lögreglumaður þar. Það var árið 1985 sem hann hóf störf hjá lögreglunni í þorpinu og þar sem hann var vel liðinn.
Eftir að hafa verið í lögreglunni í eitt ár var hann byrjaður að hjálpa til í ungliðastarfinu í lögreglunni. Einungis ári síðar var hann orðinn stjórnandi ungliðastarfsins. Um tveimur árum síðar giftist hann eiginkonu sinni, Melodie, og þau eignuðust saman fjóra syni. Einn þeirra, Donald, gekk síðan í herinn líkt og faðir hans
Lífið lék svo sannarlega við Joe og virtist sem hann myndi lifa löngu og góðu lífi sem virtur og duglegur lögreglumaður. „Hann elskaði starfið sitt. Hann elskaði að vinna í ungliðastarfinu, það var stór hluti af lífinu hans,“ var haft eftir ungri stúlku í ungliðastarfinu. Þegar Joe lést kom hins vegar sannleikurinn í ljós.
Joe var nefnilega ekki allur þar sem hann var séður. Eftir að hann lést kom í ljós skýrsla sem innihélt öll hans brot og bresti í starfi. „Leyfðu mér að orða þetta svona,“ sagði George Filenko, yfirmaður stórglæpadeildarinnar í Lake County lögreglunni: „Ef ég myndi vita af þessari skýrslu og ég væri foreldri, þá myndi ég svo sannarlega ekki setja barnið mitt í ungliðastarfið undir hans stjórn.“
Á meðal þess sem kom fram í skýrslunni var alvarlegt áfengisvandamál. Árið 1988 dó Joe áfengisdauða undir stýri í kyrrstæðri pallbifreið sinni. Joe var þó með fótinn á pedalanum og þegar hann datt út, seig fótur hans niður á bensíngjöfina með þeim afleiðingum að hann klessti á. Staðgengill sýslumannsins á svæðinu kom að Joe og náði ekki að vekja hann, áfengismagnið sá til þess að hann var ekki með meðvitund á meðan og eftir áreksturinn. Morguninn eftir mundi Joe ekki hvar hann hafði skilið við pallbíl sinn og gekk meira að segja svo langt að tilkynna um stuld á bílnum.
Þarna voru vandræðin hans þó bara rétt að byrja. Árið 2003 var lögð fram ákæra á hendur Joe en hann var sagður hafa neytt lögreglukonu, sem var undirmaður hans, til að stunda munnmök. Á þetta að hafa gerst fimm sinnum árið 2000. Samkvæmt kærunni á lögreglustjórinn að hafa talað við Joe um málið og sagt er að Joe hafi viðurkennt brot sín. Afleiðingarnar fyrir Joe voru þó virkilega vægar, hann fékk ábendingu um að fara í ráðgjöf vegna kynlífsfíknar og var síðan vikið frá störfum í einn mánuð. Kæran var síðan felld niður tveimur árum síðar því konan og lögfræðingur hennar skiluðu ekki inn gögnum í tæka tíð. Konan tapaði síðan áfrýjun ári síðar.
Árið 2009 fékk þáverandi borgarstjóri Fox Lake, Cindy Irwin, sent bréf með alvarlegum ásökunum á hendur Joe. Hann var meðal annars sakaður um að hafa kynferðislega áreitt og hótað sendli. Hann var líka sagður hafa ítrekað verið drukkinn og með ólæti á almannafæri auk þess sem hann var sagður hafa farið í frí með fjölskyldu sinni á lögreglubílnum.
Þá var hann einnig sakaður um að hafa leyft ungliðum að klæðast lögreglubúnaði, káfa á brjóstum kvenna á jólaskemmtunum lögreglunnar og fengið sér húðflúr á meðan hann var í vinnunni og það með gjafabréfi sem lögreglustöðin hafði fengið gefins vegna góðgerðarmála. Allt þetta var skráð niður en ekkert var þó gert. Joe hélt starfinu og hélt áfram að vinna.
Brotin byrjuðu að koma upp á yfirborðið þegar Anne Marrin hóf störf sem sveitarstjóri á svæðinu. Joe varð hræddur þegar hún vildi fá að fara yfir bókhald og skrár ungliðastarfsins. Joe hafði nefnilega svikið mikið fé úr sjóðum starfsins í gegnum árin. Hann notaði sjóðina til að borga af húsnæðisláninu sínu, aðgang að klámsíðum, ferðalög og fleira.
Joe hafði áhyggjur af því að Anne Marrin myndi komast að þessu öllu saman og því fór hann að leggja á ráðin. „Hún hatar mig,“ sendi Joe í smáskilaboði til sonar síns. „Ef hún kemst yfir gamla bókhaldið, þá er ég í vondum málum,“ sagði Joe meðal annars við son sinn.
Eftir því sem tíminn leið varð Joe vissari um að hann kæmist ekki upp með allt sem hann hafði gert. Að lokum var Joe handviss um að það kæmist upp um hann á hverri stundu. Hann ákvað því að sjá til þess að hann þyrfti ekki að svara fyrir gjörðir sínar.
Þann 1. september árið 2015 vaknaði Joe og hóf daginn sinn á að kaupa sér sígarettur. Hann átti að klára að fara yfir bókhaldið þann daginn en ákvað þess í stað að keyra að yfirgefinni sementsverksmiðju. Þegar hann var kominn þangað lét hann vita í talstöðina að hann væri að fylgjast með þremur grunsamlegum mönnum. Hann sagði að þeir hefðu hlaupið í burtu frá honum og kallaði eftir liðsauka. Þegar fleiri lögreglumenn mættu á svæðið til að aðstoða heyrðu þeir byssuskot. Stuttu seinna fundu þeir Joe þar sem hann lá í jörðinni, skotinn tvisvar.
Strax var farið að leita að sökudólgunum og héldu allir að Joe hefði verið myrtur. Þegar lögreglan fór hins vegar að rannsaka málið betur smullu svikin, brotin og brestirnir saman eins og púsluspil. Joe var ekki drepinn af þessum þremur mönnum sem hann talaði um, raunar voru mennirnir þrír ekkert annað en uppspuni. Joe varð sjálfum sér að bana af ótta við að upp kæmist um allt sem hann hafði gert. Hann vildi frekar deyja sem hetja en lifa sem skúrkur. Því miður fyrir hann, þá minnast flestir hans sem hins síðarnefnda í dag.
