Ófáar konur hafa verið kallaðar erfiðar í gegnum tíðina. Það er ekkert sérstaklega skemmtilegur hali að draga en kannski þarf að hugsa þessa hugmynd upp á nýtt. Það sem er erfitt leiðir yfirleitt af sér ávinning. Hvort sem það er breytt heimssýn, dýpri skilningur, aukið úthald, eða jafnvel efnahagslegur eða líkamlegur vöxtur.
Það þarf hugrekki til að halda kröfum sínum til streitu og gefa ekki of mikið eftir af þeirri sýn sem lagt er upp með. Að segja upphátt – nei – þetta er í áttina en ekki nógu gott. Ég þarf meira.
Það skiptir máli að láta til sín taka. Að gera sig gildandi og láta um sig muna – heyra sína eigin rödd og vera óhrædd við að synda gegn straumnum.
Já-fólkið gleymir því oft að það að vera alltaf sammála öllum gerir það óþarft. Það bætir engu við. Það er í góðu lagi að vera erfið og láta til sín taka. Það er meira en í lagi. Það er stórkostlegt!
Íslenskt þjóðfélag er byggt á dugnaði. Búskapurinn á þessu kalda og lifandi landi var og er ekkert grín.
Landið ól upp í okkur digra upphandleggsvöðva eftir erfiða útivinnu, þrautseigju, þjóðsögur til að efla andann og löngunina til þess að eignast eitthvað í eigin nafni.
Forsíðuviðtal DV er við Ástu Sigríði Fjeldsted sem tók nýlega við sem framkvæmdastjóri Krónunnar. Ásta hefur sannarlega gert sig gildandi og er hvergi bangin við að taka slaginn ef þurfa þykir. Í viðtalinu lýsir hún ferð sinni í átt að því að finna jafnvægi milli þess að vinna of mikið en næra samt eldmóðinn. Vilja meira án þess að vinna stanslaust meira. Halda metnaðnum en heilsunni líka.
Metnaðurinn hefur margar hliðar. Metnaður fyrir því að ná langt í starfi, metnaður fyrir andlegri og líkamlegri heilsu, fyrir fjölskyldunni og öllu því sem fylgir að vera gott foreldri. Sem foreldri þekkjum við það mörg að vilja svo innilega gera vel en eiga eina barnið sem er ekki í bleikum fatnaði á „bleika deginum“ en vera með heimabakað nesti gert eftir Pinterest-myndum – eða ekki.
En hvernig gerir maður minna – án þess að gefa of mikið eftir af lífsgæðum sínum?
Ásta ræðir opinskátt um að það sé krefjandi að vera í toppstöðu en velja að minnka við sig. Velja að láta ekki allt lífið snúast um vinnuna. Það þýðir alls ekki að þú sért ekki framúrskarandi í starfi – ég tel að það þýði einmitt það.
Að bestu starfsmennirnir séu ekki endilega þeir sem slökkva ljósin heldur þeir sem taka virkan þátt á fleiri sviðum en þeim sem snúa eingöngu að vinnunni. Efli þannig reynslu, tengslamyndum og heilbrigt líferni. Og forðist kulnun.
Það er líka svo áhugavert að rýna í afköst – sá sem er lengst gerir ekki endilega mest.
Ásta útskýrir vel hvernig hún misbauð líkama sínum með allt of mikilli vinnu. Vinnu sem er ákaflega eftirsóknarverð og lífsstíl sem myndi hala inn „læk“. Glæsileg hótel úti um allan heim, krefjandi verkefni og eldmóður á hverjum fundi.
Það er vissulega spennandi í einhvern tíma en svo þurfum við öll að velja hvernig líf við viljum. Að vinna minna þýðir ekki að gera það verr eða finnast minna vænt um vinnuna sína, það þýðir einmitt að maður hafi hug á að halda heilsu og neista til þess að endast í starfi.
Gera færri hluti og gera þá vel – um leið er gott að hugsa til þess hvað við þurfum í raun og veru.
