Fréttablaðið skýrir frá þessu. Segir blaðið að umrætt sakamál sé án efa stærsta sakamálið tengt hruninu. Í því voru níu fyrrverandi starfsmenn Kaupþings ákærðir fyrir að hafa haft ólögmæt áhrif á verð hlutabréfa bankans frá haustinu 2007 og allt þar til hann féll. Þetta hafi þeir gert með kerfisbundnum og stórfelldum kaupum á bréfum í bankanum í krafti fjárhagslegs styrks hans.
Héraðsdómur sakfelldi alla að hluta eða öllu leyti, nema Björk sem var sýknuð. Hæstiréttur sakfelldi alla og fékk Ingólfur þyngsta dóminn, fjögurra og hálfs árs fangelsi. Aðrir fengu skilorðsbundna dóma. Meðal hinna ákærðu voru Sigurður Einarsson og Hreiðar Már Sigurðsson sem höfðu þá þegar verið dæmdir til fangelsisvistar vegna annarra mála og var þeim báðum gerður hegningarauki í þessu máli. Sigurður var dæmdur í eins árs fangelsi til viðbótar við fjögurra ára dóm sem hann fékk í Al-Thani málinu og Hreiðar Már fékk sex mánaða hegningarauka.
Í kvörtun Bjarkar til MDE kvartar hún undan því að ruglings hafi gætt hjá héraðsdómi og Hæstarétti á hlutverkum hennar sem annars vegar yfirmanns lánasviðs og hins vegar sem nefndarmanns í lánanefnd. Einnig segir hún að brotið hafi verið á rétti hennar vegna óskýrleika þeirra réttarreglna sem voru grundvöllur sakfellingarinnar. Hún kvartar einnig yfir því að málsmeðferð Hæstaréttar hafi ekki verið réttlát þar sem þrír dómarar höfðu fjárhagslegra hagsmuna að gæta vegna taps sem þeir urðu fyrir í bankahruninu.
Í kæru Ingólfs kemur fram að réttarreglur þær sem sakfelling hans byggðist á hafi verið óskýrar. Einnig hafi beiðni hans um ráðgefandi álit EFTA dómstólsins á túlkun EES-reglna verið hafnað og honum hafi verið meinaður aðgangur að málsgögnum. Hann segir einnig að refsing hans hafi verið þyngd í Hæstarétti án þess að hlýtt væri að nýju á framburð hans og annarra vitna og að hann hafi ekki fengið réttláta málsmeðferð fyrir Hæstarétti vegna fjárhagslegra hagsmuna þriggja dómara sem dæmdu í málinu en þeir töpuðu fé í hruninu.
