Þetta segir í inngangi greinar, sem ber fyrirsögnina „Ekki stikkfrí“, eftir Hörð Ægisson, ritstjóra Markaðar Fréttablaðsins, í Fréttablaðinu í dag. Hörður segir að lánsfjárþörf ríkisins fram til 2025 sé um þúsund milljarðar vegna fyrirséðs hallarekstrar. Ekki liggi enn fyrir hvernig þessi skuldbinding verði fjármögnuð en Seðlabankinn hefur ekki enn látið að sér kveða með beinum kaupum á ríkisskuldabréfum. Á meðan óvissa ríkir um þetta er hætta á að langtímavextir á markaði hækki sem eykur þá vaxtakostnað ríkisins. Þetta myndi síðan hafa áhrif á lánamarkaðinn að sögn Harðar og gera fjármögnun fyrirtækja dýrari og auka aðhald á sama tíma og efnahagshorfur fara versnandi. En kórónukreppan er ekki bara bundin við ríkissjóð segir Hörður.
„Fjárhagsstaða sumra sveitarfélaga, einkum Reykjavíkurborgar, var veik fyrir en nú blasir við alvarlegur hallarekstur til næstu ára og við því þurfa þau að bregðast. Sú leið sem sveitarfélögin hafa farið er að óska eftir aðkomu ríkisins með beinu óendurkræfu fjárframlagi upp á 50 milljarða króna. Það er samt ekki allt. Fulltrúi Samfylkingarinnar í borgarmeirihlutanum lýsti því yfir um helgina í fjölmiðlum að Reykjavíkurborg væri jafnframt að biðja um aðra eins upphæð sérstaklega í sinn vasa frá ríkinu. Skattgreiðendur, sama í hvaða sveitarfélagi þeir búa, ættu í reynd að gleðjast yfir þessari beiðni enda væri Reykjavík borg allra landsmanna. Ekki er víst að allir landsmenn taki undir þann málflutning,“
segir Hörður og bendir á að meirihlutinn í borgarstjórn hafi ítrekað fullyrt að fjárhagur borgarinnar standi traustum fótum.
„Það skýtur skökku við nú þegar staðan er sú, eins og fram hefur komið í minnisblaði sviðsstjóra fjármálasviðs borgarinnar, að fjármögnunarvandinn sé slíkur – vegna tekjusamdráttar og aukinna útgjalda – að það stefni í „algerlega ósjálfbæran rekstur til margra ára“,
segir hann og bætir við að ekki sé hægt að leysa þennan vanda með miklum lántökum „„þar sem veltufé frá rekstri mun ekki til margra ára framundan standa undir afborgunum““.
Hér er um grafalvarlega stöðu að ræða segir Hörður sem kemur upp þegar borgin er með útsvars- og fasteignaprósentur við lögbundið hámark.
„Það er mikið áhyggjuefni að uppgangsárin hafi ekki verið nýtt betur til að búa í haginn fyrir mögru árin og byggja upp sterkari sjóðsstöðu. Þannig jukust tekjur borgarinnar um tæplega 24 prósent að raunvirði 2015 til 2019 á meðan skuldirnar jukust um 27 prósent. Sumt hefur þróast til betri vegar í höfuðborginni undanfarin ár, en eitt af því er ekki fjármálastjórn meirihlutans. Vandinn þar er heimatilbúinn og lýsir sér meðal annars í því að Reykjavíkurborg, sem er með um 20 prósent fleiri starfsmenn á hvern íbúa en Kópavogsbær, hefur mistekist að nýta sér stærðarhagkvæmni í rekstrinum. Í stað þess að betla meiri pening af ríkinu, sem á nóg með sig, ætti borgin að leita allra leiða til hagræðingar – þar er af nægu að taka – og um leið að koma til móts við fyrirtæki í erfiðleikum og búa þeim samkeppnishæft rekstrarumhverfi. Við þessar aðstæður geta stjórnendur og meirihlutinn í borginni ekki verið stikkfrí frá því að taka sársaukafullar ákvarðanir,“
segir Hörður svo í niðurlagi greinarinnar.
