Þegar henni var loksins bjargað úr þessum hryllilegum aðstæðum 2001 var hún orðin átta ára. Hún var sködduð á líkama og sál eftir öll þessi ár. Nú er hún orðin 31 árs og glímir enn við afleiðingar þessara martraðar sem hún upplifði í uppvextinum. Fyrir nokkrum árum skýrði hún frá hryllingnum og hvernig upplifunin sækir enn á hana.
„Allt frá æsku hef ég barist við þetta. Ég sef eiginlega ekki og þjáist af miklum kvíða. Ég hef reynt að fyrirfara mér rúmlega 30 sinnum,“
sagði hún í viðtali við Dr. Phil.
Allt benti til að örugg og eðlilegt æska biði Lauren þegar hún fæddist. Foreldrar hennar, Barbara Atkinson og stjúpfaðirinn Kenneth Atkinson, gáfu hana frá sér til ættleiðingar. En nokkrum mánuðum síðar sáu þau eftir þessu og námu hana á brott frá stjúpforeldrunum og fóru með hana heim í húsið sitt í Hutchins í Texas. Þar átti hún að búa með fimm öðrum börnum þeirra.
En foreldrunum líkaði ekki við Lauren og þess vegna lokuðu þau hana inni í skáp sem var 1,2×2,7 metrar þegar hún var tveggja ára. Hún fékk lítið að borða og var aðeins hleypt út þegar hún átti að ganga í gegnum annarskonar hrylling.
„Þau tóku mig út til að misnota mig kynferðislega. Þegar þau höfðu lokið sér af var ég lamin og sett aftur inn í skápinn,“
sagði hún við Dr. Phil.
„Stundum tók mamma menn eða konur með heim sem áttu að misnota mig kynferðislega. Ef ég öskraði urðu þau mjög reið. Foreldrum mínum fannst gaman að horfa á. Ég varð að gera það sem þau sögðu mér að gera til að lifa af.“
Þessum hluta martraðar hennar lauk 2001 þegar foreldrar hennar deildu „litla leyndarmálinu sínu“ með nágranna sínum. Hann hringdi strax í lögregluna sem fann Lauren í skápnum. Öll þessi ár í myrkri og án nægilegrar næringar höfðu sett greinileg merki á Lauren sem var jafn þung og tveggja ára barn þegar hún fannst átta ára gömul.
Vítamín- og næringarskortur höfðu valdið því að magi hennar var risastór, eins og fótbolti, og læknar urðu að nota sömu aðferðir við aðhlynningu hennar og voru notaðar á fanga sem voru frelsaðir úr útrýmingarbúðum nasista í síðari heimsstyrjöldinni. Húð hennar var þakin rauðum útbrotum vegna þess að hún hafði hafst við í þvagi og saur og saur var í kringum munnvik hennar.
Hún hafði orðið fyrir miklum skaða af völdum kynferðisofbeldisins og læknar komust að þeirri niðurstöðu að hún yrði að gangast undir margar aðgerðir síðar til að hægt yrði að lagfæra það sem foreldrar hennar og aðrir höfðu eyðilagt.
Hún hafði einnig orðið fyrir heilaskaða því svona löng einangrun og aðrar þjáningar urðu til þess að heili hennar þroskaðist á rangan hátt. Læknar komust að þeirri niðurstöðu að heili hennar hefði ekki þroskast eins og hann hefði átt að gera og að hún hefði aldrei náð að þróa með sér grundvallartilfinningar eða félagslega færni. Hún hafði ekki lært hvernig væri hægt að treysta öðru fólki og hún vissi ekki hvað það var að sýna sjálfum sér og öðrum umhyggju. Hún vissi ekki hvernig átti að sitja á stól, hvernig átti að nota klósett. Þegar farið var með hana í fyrsta sinn út af sjúkrahúsinu byrjaði hún að öskra þegar hún fann gras undir fótum sínum.
Þrátt fyrir að hafa verið í einangrun í sex ár og að hafa nánast ekki átt í samskiptum við neinn öll þessi ár hafði hún lært að tala. Líklega vegna þess að móðir hennar spilaði kántrítónlist til að yfirgnæfa grát hennar og öskur.
„Ég get ekki hlustað á slíka tónlist í dag því það var það eina sem þau spiluðu þegar ég öskraði. Þegar ég heyri kántrítónlist fer ég aftur þangað í huganum,“
sagði hún við Dr. Phil.
Hljóð eða atvik, sem hún tengir við æskuna, fara illa í hana og gera hana órólega. Hún er einnig skapstór og hefur sýnt af sér ofbeldishegðun gagnvart sjálfri sér og öðrum. Fyrir nokkrum árum var hún sakfelld fyrir kynferðisbrot gegn 14 ára stúlku.
Foreldrar hennar voru dæmd í ævilangt fangelsi 2002. Þau geta sótt um reynslulausn 2031.
