Árið 1947 bjó hin 26 ára gamla hjúkrunarkona Martha Beck í borginni Milton í Flórídafylki. Hún átti tvö börn með eiginmanni sem hafði framið sjálfsmorð. Í leit að ástinni nýtti Martha sér einkamáladálka dagblaðanna, sem voru eins konar stefnumótasíður þess tíma.
Einkamáladálkarnir leiddu til þess að Martha kynntist flagaranum Raymond Fernandez. Skömmu eftir fyrstu bréfaskrifin þeirra á milli kom Martha börnunum sínum fyrir hjá ættingjum eða vinum og flutti til New-Yorkborgar, þar sem Raymond bjó.
Raymond Fernandez hafði lífsviðurværi sitt af því að kynnast einstæðum, eldri og vel stæðum konum í gegnum einkamáladálkana, með það að markmiði að svíkja þær svo og pretta. Martha var hins vegar ung og illa stæð og þar af leiðandi ólík fórnarlömbum Raymonds, enda virðist samband þeirra hafa verið sérstakt.
Hann hafði lagt stund á „svartagaldur“, en hann taldi sig nefnilega geta dáleitt konur til að verða ástfangnar af sér. Raymond trúði Mörthu fyrir þessum leyndarmálum sínum, en hún varð, ótrúlegt en satt, heilluð af lífsstíl Raymonds, þau ákváðu því að vinna saman.
Raymond og Martha fundu saman fórnarlömb, sem voru líkt og áður segir einstæðar konur. Þegar kom að því að hitta eða heimsækja þær, kom Martha með, en hún þóttist vera systir Raymonds, þrátt fyrir að vera ástkona hans í raun og veru. Þetta á að hafa gert leikrit þeirra trúverðugra, þar sem „fjölskyldumeðlimur“ Raymonds var kominn í spilið.
Þetta átti reyndar eftir að reyna á samband þeirra, en Martha á að hafa verið gríðarlega afbrýðisöm vegna samskipta Raymonds við hinar konurnar. Hann á að hafa lofað því að sofa ekki hjá neinni annarri en henni. Það stöðvaði þó ekki þráhyggju Mörthu, sem sá Raymond sífellt fyrir sér í örmum annarra kvenna.
Hin 66 ára gamla Janet Fay var eitt fórnarlamba Mörthu og Raymonds. Janet flutti til þeirra árið 1949 og það með þúsundir dollara í farteskinu, fullviss um að Raymond væri ástin í lífi sínu. Sambandinu lauk þó skjótt. Þegar Martha gekk inn á Janet og Raymond trylltist hún og á að hafa slegið Janet oft og mörgum sinnum í höfuðið. Þó á Raymond að hafa lokið verkinu, með því að kyrkja hana með trefli. Þau földu síðan líkið með því að grafa það í jörðu.
Sama ár urðu þær Delphine Downing, 28 ára ekkja, og tveggja ára gömul dóttir hennar fyrir barðinu á skötuhjúunum. Martha og Raymond fluttu inn til þeirra í borginni Wyoming, í Michigan-fylki. Sú sambúð endaði með ósköpum. Þau myrtu þær báðar á hrottafenginn hátt eftir að grátur dótturinnar fór í taugarnar á Mörthu. Þau földu líkin í kjallara húss Delphine. Nágrannar hennar áttuðu sig á því að eitthvað grunsamlegt væri í gangi og gerðu lögreglunni viðvart.
Ekki er vitað hversu mörg morð Martha Beck og Raymond Fernandez frömdu, en þau voru ákærð fyrir tuttugu. Þau játuðu fyrrnefnd morð en talið er að þau hafi játað í þeirri trú að þá yrðu þau ekki framseld til New York-fylkis, þar sem dauðarefsingin var við lýði, annað en í Michigan, þar sem þau voru handtekin. Það reyndist þó rangt og þau voru framseld til New-York.
Réttarhöldin og aðdragandi þeirra þóttu heldur óvenjuleg, en fjölmiðlar lýstu ósiðlegu kynlífi parsins. Til að mynda var því haldið fram að þau hefðu sofið saman á gólfinu við hlið líksins af Janet Fay, skömmu eftir morðið. Það hafi þau gert í stað þess að hreinsa upp blóðið eða fela líkið.
Martha á að hafa verið óánægð með þessa umfjöllun og sent ritstjórum nokkurra dagblaða bréf vegna þessa, einhverjir hafa þó haldið því fram að hún hafi sjálf lekið sögum sem þessum til fjölmiðla.
Verjendur þeirra héldu því fram að Martha og Raymond ættu við geðræn vandamál að stríða og væru með verulega brenglaða sýn á veruleikann. Dómarar gáfu lítið fyrir það. Bæði fengu dauðadóm og voru þau tekin af lífi þann 8. mars 1951.
Lokaorð Raymonds voru: „Mig langar að öskra það. Ég elska þig, Martha! Hvað veit almenningur um ást?“ Lokaorð Mörthu voru: „Saga mín er ástarsaga. Einungis þeir sem hafa verið kvaldir af ást, munu skilja mig.“
Frábær kvikmynd var gerð um ástir og glæpi þeirra Mörthu Beck og Raymonds Fernandez. The Honeymoon Killers (1970), var eina kvikmyndaverk leikstjórans Leonards Kastle. Franska kvikmyndagoðsögnin François Truffaut fullyrti einu sinni að myndin væri uppáhalds bandaríska kvikmyndin sín.
