„Ég er orðinn býsna lögvilltur, því við sem vinnum með höndunum virðumst lúta öðrum lögmálum en elítan,“ segir Örn Gunnlaugsson, eigandi fyrirtækisins Bindir&Stál en Örn birtir heilsíðuauglýsingu í Morgunblaðinu í dag þar sem hann spyr hversu mikið þingmenn eru að svíkja undan skatti með því að telja ekki dagpeninga á ferðalögum fram með löglegum hætti.

Í auglýsingunni myndbirtir hann tíu þingmenn, og svo ríkisskattstjóra og skattrannsóknarstjóra. Spurður hversvegna þessir þingmenn hafi orðið fyrir valinu í auglýsingunni svarar Örn:

„Þetta er það fólk inni á Alþingi sem hefur ferðast hvað mest.“

Örn útskýrir fyrir blaðamanni að sjálfur hafi hann verið dæmdur til þess að endurgreiða 1200 þúsund krónur árið 2001 vegna dagpeninga sem hann fékk á ferðalagi sínu um Rússland.

„Þá þurfti ég að sanna að ég hefði eytt þessum pening, en það var auðvitað ekki hægt að fá nótu fyrir neinu þarna í Rússlandi,“ útskýrir hann og það má heyra að hann er enn súr yfir þeirri niðurstöðu. Honum finnst þó óréttlæti fólgið í því að hann hafi verið tekin fyrir af skattinum. Hann segist margoft hafa haft samband við ríkisskattstjóra til þess að vekja athygli á dagpeningum þingmanna, en án árangurs að hans sögn.

„Og þá er ég margoft búinn að hafa samband við skattstjóra, en honum virðist bara vera sama um málið,“ útskýrir Örn.

Auglýsingin Hér má sjá auglýsinguna eins og hún birtist í blaðinu.

Raunar var Örn svo ósáttur að hann keypti auglýsinguna sem birtist á blaðsíðu sjö í Morgunblaðinu í dag.
Blaðamaður spyr þá hvað síðan kostar?

„170 þúsund krónur,“ svarar Örn að bragði. Hann segir peninginn vel þess virði. „Ég vil lifa í samfélagi þar sem þegnar njóta jafnræðis,“ segir hann og bætir við: „Nú er boltinn hjá þeim. Nú skora ég á þau að opna bókhaldið sitt og sýna fram á hvernig í pottinn er búið.“

Aðspurður hvort hann hafi rökstuddan grun um að þarna sé yfirhöfuð misferli að eiga sér stað, svarar hann, „ég hef engar sannanir. En sumt veit maður.“

Þá er Örn ennfremur spurður hvort hann treysti ekki ríkisskattstjóra sem fær framtöl þingmannanna eins og allra annarra einu sinni á ári, og þar er væntanlega farið yfir þessi mál. Örn er ekki sannfærður, og vantreystir skattstjóranum.

„Hann virðist líta svo á að hann megi bara velja sér viðfangsefni,“ segir Örn sem þykir það ekki ósanngjörn krafa að þingmennirnir opni bókhald sitt upp á gátt til þess að svara órökstuddum ásökunum Arnars.

Spurður hversvegna það sé ekki mynd af honum á auglýsingunni, heldur hundi í jakkafötum, svarar Örn: „Ég vildi ekki hafa mynd af mér svo það yrði ekki neinn misskilningur um að ég væri einn af þeim. Svo var þetta líka ádeila á að það hver ég væri, einn af þeim sem er í lægri lögum samfélagsins.“