„Hvaða aðferðafræði er best gegn útbreiðslu kórónuveiru? Þessari spurningu hafa rúmlega hundrað lönd þurft að reyna að svara síðustu mánuði. En fáum hefur tekist að finna eins góða lausn og lítið land í Norður-Atlantshafi. Á Íslandi hefur tekist að hefta útbreiðslu smits á meðal 360.000 íbúa landsins og spá frá Háskóla Íslands sýnir að í lok apríl muni ekki greinast ný tilfelli daglega.“
Svona hefst umfjöllunin og því næst er spurt: „Hvernig fóru þeir að þessu?“
Því næst kemur svarið: „Skjót viðbrögð, tugþúsundir sýna, strangar reglur um sóttkví og rakning smita.“
Því næst er haft eftir Janne Tolstrup, prófessor hjá dönsku lýðheilsustofnuninni, að þrátt fyrir að Dönum hafi ekki tekist að gera eins og Íslendingar þá sé hægt að sækja innblástur til Íslands. Hún sagði að það skipti miklu máli að taka mörg sýni, eins og Íslendingar hafi gert, og það sé ekki um seinan í Danmörku en þar hafa mun færri sýni verið tekin á hverja 100.000 íbúa en hér á landi. Hún sagði einnig að í hvert sinn sem smitaður einstaklingur finnst og réttar ráðstafanir séu gerðar sé smitkeðjan rofin og þeim mun fleiri sýni, þeim mun fleiri rofnar smitkeðjur og þar með minni smitdreifing í samfélaginu.
Hún benti einnig á muninn á sóttkví og einangrun í löndunum tveimur þar sem Íslendingar hafi gengið mun lengra og reynt að hafa uppi á öllum þeim sem hafa átt í samskiptum við hinn smitaða til að koma þeim einnig í sóttkví, það hafi ekki verið gert í Danmörku. Hún sagði einnig að Íslendingum hafi tekist mjög vel að rekja smit og þannig stöðva smit, þar hafi smitrakningarteymi ríkislögreglustjóra unnið frábært starf.
Í umræðum á Facebooksíðu TV2 hafa mörg hundruð manns tjáð sig um umfjöllunina og er óhætt að segja að langflestir hrósi Íslendingum mikið fyrir frammistöðu þeirra og margir eru heldur ósáttir við eigin þjóð. Við látum duga að vitna í ummæli Lise Kristensen sem sagði meðal annars:
„Íslendingar eru bara snjallari.“
