Það kemur ekki á óvart að Saga þernunnar hafi sankað til sín verðlaunum á nýliðinni Emmy-verðlaunahátíð. Skjár Símans sýnir þessa mögnuðu þætti og áhorfið tekur sannarlega á, enda er þar dregin upp skelfileg mynd af þjóðfélagi þar sem karlar tróna á toppnum, eiga eiginkonur sem eru upp á punt og þjónustustúlkur eru nýttar til að þjóna þeim og ala börn.
Aðalleikkonan Elisabeth Moss kemur vel til skila þrautseigju Offred sem býr við kúgun og leitar að undankomuleið sem virðist ekki finnast. Hún er mjög þögul og í því felst ákveðinn áhrifamáttur. Stundum má lesa mikið út úr þögn. Moss fékk verðskulduð Emmy-verðlaunin fyrir stórgóða túlkun sína. Leikkonan Ann Dowd hlaut svo verðlaunin fyrir bestan leik kvenna í aukahlutverki. Hún túlkar Lydíu frænku, hún er ekki góða frænkan heldur beinlínis ógnvekjandi og maður á von á einhverju hræðilegu í hvert sinn sem hún birtist.
Þættirnir fjalla um skelfilega kúgun þar sem hinir undirokuðu eiga enga von. Í hverjum þætti sjáum við samt konur sem rísa upp og neita að beygja sig undir kúgun. Ekki er hægt að segja að sú uppreisn borgi sig því þegar þær eru handsamaðar er þeim engin miskunn sýnd.
Þessir þættir eru beinlínis magnaðir, enda hafa gagnrýnendur keppst við að hlaða þá lofi. Þarna gengur allt upp. Við erum stödd í veröld þar sem kúgun er talin sjálfsögð og stöðugt er vitnaði í Biblíuna til að réttlæta hana. Óhugnaðurinn er mikill og um leið er svo berlega ljóst hvernig heim við megum alls ekki skapa.
